هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روایت‌درمانی بر نگرانی از بدریختی بدن و خودکارآمدی ادراک‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به چاقی و اضافه وزن بود. روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان مبتلا دوره متوسطه دوم مدارس شهرستان جلفا در سال‌تحصیلی 99- 1398 تشکیل دادند. 30 نفر، با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند. ابزارهای اندازه‌گیری، سیاهه نگرانی از تصویر بدن و پرسشنامه خودکارآمدی شرر بودند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر انجام گرفت. میانگین متغیرهای نگرانی از بدریختی بدن و خودکارآمدی ادراک‌شده گروه آزمایش در پیش‌آزمون به‌ترتیب (60/57) و (93/48)؛ و میانگین نگرانی از بدریختی بدن و خودکارآمدی ادراک‌شده گروه کنترل به‌ترتیب (40/61) و (20/49) بود. نتایج نشان داد که در پس‌آزمون، نمره نگرانی از بدریختی بدن گروه آزمایش (40/51) در مقایسه با گروه کنترل (40/64) کاهش یافته (001/0>P)، و نمره خودکارآمدی ادراک‌شده گروه آزمایش (33/56) نسبت به گروه کنترل (27/49) بیش‌تر شده است (001/0>P). همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر روایت‌درمانی بر نگرانی از بدریختی بدن (47/51) و خودکارآمدی ادراک‌شده (47/56) ماندگار است (001/0>P). طبق نتایج به‌دست آمده می‌توان گفت، روایت‌درمانی می‌تواند به‌عنوان روشی موثر در کاهش نگرانی از بدریختی بدن و افزایش خودکارآمدی ادراک‌شده دانش‌آموزان دختر مبتلا به چاقی و اضافه وزن مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت بر کیفیت زندگی و تاب‌آوری نوجوانان دختر مبتلا به بیماری قلبی صورت گرفت. روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش‌آموزان دختر مبتلا به بیماری قلبی دوره متوسطه دوم مدارس شهر جلفا در سال‌تحصیلی 1400-1399 تشکیل دادند. 45 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروه‌های آزمایشی، درمان مختص گروه خود را به‌ترتیب در 8 و 6 جلسه دریافت کردند. گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه‌های کیفیت زندگی و تاب‌آوری کانر و دیویدسون بودند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت در مقایسه با گروه کنترل، کیفیت زندگی و تاب‌آوری نوجوانان دختر مبتلا به بیماری قلبی را در پس‌آزمون افزایش داد. در مرحله پی گیری، اثر این دو درمان بر کیفیت زندگی و تاب‌آوری ماندگار بود. تأثیر شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت بر کیفیت زندگی و تاب‌آوری بیماران قلبی در مراحل پس‌آزمون و پی گیری یكسان بود. به‌نظر می‌رسد شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان راه‌حل‌محور کوتاه‌مدت می‌توانند سبب افزایش پذیرش بیماری در بیماران قلبی شوند، از این‏رو احتمالاً می‏توانند راهبرد درمانی مفیدی برای ارتقای وضعیت روانی بیماران قلبی تلقی شوند. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی معنادرمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب مرگ و کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان بود. این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. 45 نفر با داشتن ملاک‌های ورود به‌مطالعه با روش نموه‌گیری هدفمند و از میان کلیه زنان ماستکتومی‌شده شهر تبریز در سال 1400 که مشغول گذراندن دوره پرتودرمانی خود بودند انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه گواه، هر کدام 15 نفر قرار گرفتند. اعضای گروه‌های مداخله، درمان مختص خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته (2 ماه، هفته‌ای یک جلسه) دریافت کردند، و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزارهای اندازه‌گیری پرسشنامه‌های اضطراب مرگ تمپلر و کیفیت زندگی بود. تجزیه و تحلیل یافته‌ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر انجام گرفت. نتایج نشان داد که معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه گواه، در پس‌آزمون، منجر به کاهش اضطراب مرگ و افزایش کیفیت زندگی زنان با تجربه جراجی پستان شده‌اند، و این نتایج در مرحله پیگیری نیز نشان از ماندگاری اثر دارد. همچنین نتایج نشان داد تأثیر این دو درمان بر اضطراب مرگ و کیفیت زندگی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری متفاوت از هم نیست. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که معنادرمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش اضطراب مرگ و افزایش کیفیت زندگی زنان با تجربه جراحی پستان شده‌اند. پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف تععین اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بخشش و صمیمیت جنسی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی صورت گرفت. روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پی‌گیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی شهر تبریز در سال 1402 تشکیل دادند. 30 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). اعضای گروه آزمایش، درمان مختص گروه خود را در 10 جلسه یک و نیم ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسشنامه‌های بخشش ری و همکاران و صمیمیت جنسی باگاروزی بودند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که زوج‌درمانی هیجان‌مدار در مقایسه با گروه کنترل، بخشش و صمیمیت جنسی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی را در پس‌آزمون افزایش داده است. تأثیر زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بخشش و صمیمیت جنسی در مرحله پیگیری ماندگار بود. به‌نظر می‌رسد زوج‌درمانی هیجان‌مدار می‌توانند سبب افزایش بخشش و صمیمیت جنسی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی شود، از این‏رو احتمالاً می‏تواند راهبرد درمانی مفیدی برای بهبود رابطه زناشویی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی باشند. پرونده مقاله

<p>پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت خواب و پرخاشگری دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی انجام شد. روش پژوهش، نیمه&not;آزمایشی با طرح پیش&not;آزمون- پس&not;آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را دانش&zwnj;آموزان دختر دبیرستانی مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شهر تبریز در سال 1402 تشکیل داد. 30 نفر با روش نمونه&zwnj;گیری هدفمند انتخاب، و به&zwnj;صورت تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کرد؛ اما گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. هر دو گروه، پیش، پس و 4 ماه پس از مداخله به پرسشنامه&zwnj;های 19 سؤالی کیفیت خواب پیتزبورگ و 29 سؤالی پرخاشگری باس و پری پاسخ دادند. داده&not;ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه&not;گیری مکرر تجزیه&zwnj;وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، کیفیت خواب و پرخاشگری دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی را در پس&zwnj;آزمون به&zwnj;ترتیب افزایش و کاهش داد. در مرحله پیگیری، اثر این درمان بر کیفیت خواب و پرخاشگری ماندگار بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می&zwnj;توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالاً می&zwnj;تواند سبب افزایش کیفیت خواب و کاهش پرخاشگری دختران مبتلا به نشانگان ملال پیش از قاعدگی شود.</p> پرونده مقاله

<p>پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی &zwnj;درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت خواب و سلامت روان&zwnj;شناختی زنان یائسه صورت گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه&not;آزمایشی با طرح پیش&not;آزمون- پس&not;آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کليه زنان یائسه مراجعه&zwnj;کننده به خانه&zwnj;های سلامت شهر تبریز &zwnj;در سال 1402 بود. 30 نفر با روش نمونه&not;گیری در دسترس انتخاب و به&zwnj;طور تصادفی در دو گروه (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 3 ماه پس از مداخله به &zwnj;پرسشنامه&zwnj;های 19 سؤالی کیفیت خواب پیتزبورگ و 28 سؤالی سلامت عمومی گلدبرگ پاسخ دادند. داده&not;ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه&not;گیری مکرر تجزیه&zwnj;وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، در پس-آزمون، کیفیت خواب و سلامت روان&zwnj;شناختی را بهبود بخشید. در مرحله پیگیری، اثر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت خواب و سلامت روان&zwnj;شناختی ماندگار بود. &zwnj;درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد احتمالاً می&zwnj;تواند سبب بهبود کیفیت خواب و سلامت روان&zwnj;شناختی زنان یائسه شود.</p> پرونده مقاله

<p>پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روایت&zwnj;درمانی بر خود-انگ&zwnj;زنی وزنی و سلامت روان&zwnj;شناختی زنان مبتلا به چاقی صورت گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه&not;آزمایشی با طرح پیش&zwnj;آزمون- پس&zwnj;آزمون و پیگری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کليه زنان مبتلا به چاقی مراجعه&zwnj;کننده به متخصصین و کلینیک&zwnj;های چاقی و تغذیه شهر تبریز &zwnj;در سال 1402 بود. 30 نفر با روش نمونه&not;گیری در دسترس انتخاب و به&zwnj;طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. هر دو گروه، پیش، پس و 3 ماه پس از مداخله به &zwnj;پرسشنامه&zwnj;های خود-انگ&zwnj;زنی وزنی لیلیس و همکاران و سلامت عمومی گلدبرگ پاسخ دادند. داده&not;ها توسط آزمون تحلیل واریانس با اندازه-گیری مکرر تجزیه&zwnj;وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که روایت&zwnj;درمانی در مقایسه با گروه کنترل، در پس&not;آزمون، سبب کاهش خود-انگ&zwnj;زنی وزنی و افزایش سلامت روان&zwnj;شناختی شد. در مرحله پیگیری، اثر روایت&zwnj;درمانی بر خود-انگ&zwnj;زنی وزنی و سلامت روان&zwnj;شناختی ماندگار بود. روایت&zwnj;درمانی به احتمال زیاد می&zwnj;تواند سبب بهبود خود-انگ&zwnj;زنی وزنی و سلامت روان&zwnj;شناختی زنان مبتلا به چاقی شود.</p> پرونده مقاله