اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بخشش و صمیمیت جنسی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی
محورهای موضوعی : روانشناسی خانواده
زهرا مسعودی
1
,
هادی اسمخانی اکبری نژاد
2
1 - گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
2 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، موسسه آموزش عالی نبی اکرم(ص)، تبریز، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بخشش و صمیمیت جنسی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی صورت گرفت. روش پژوهش، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی شهر تبریز در سال 1402 تشکیل دادند. 30 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب، و به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). اعضای گروه آزمایش، درمان مختص گروه خود را در 10 جلسه یک و نیم ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزار اندازه‌گیری شامل پرسشنامه‌های بخشش ری و همکاران و صمیمیت جنسی باگاروزی بودند. داده‌ها توسط آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که زوج‌درمانی هیجان‌مدار در مقایسه با گروه کنترل، بخشش و صمیمیت جنسی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی را در پس‌آزمون افزایش داده است. تأثیر زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بخشش و صمیمیت جنسی در مرحله پیگیری ماندگار بود. به‌نظر می‌رسد زوج‌درمانی هیجان‌مدار می‌توانند سبب افزایش بخشش و صمیمیت جنسی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی شود، از اینرو احتمالاً میتواند راهبرد درمانی مفیدی برای بهبود رابطه زناشویی زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی باشند.
The present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of emotion-focused couple therapy (EFCT) on forgiveness and sexual intimacy of women affected by marital infidelity. This study was semi-experimental with a pretest-posttest & follow-up control group design. The statistical population consisted of women affected by marital infidelity in Tabriz city in 2023. In total, 30 people were selected by the purposeful sampling method and randomly divided into two groups (15 people in each group). Members of experimental group received their treatment in 10 sessions of 1.5 hours; however, the control group did not receive any treatment. The measurement tools include were Rye et al's forgiveness and Bagaroozi's sexual intimacy questionnaires. Analysis of findings through repeated measures analysis of variance test. The results showed that, compared to the control group, EFCT forgiveness and sexual intimacy of women affected by marital infidelity in the post-test. The effect of EFCT on forgiveness and sexual intimacy was lasting in the follow-up phase. It seems that emotion-focused couple therapy can increase the forgiveness and sexual intimacy of women affected by marital infidelity, so it can probably be a useful therapeutic strategy to improve the marital relationship of women affected by marital infidelity.
