Evaluating effective factors in changing the use of spaces with a regeneration approach
Subject Areas :
fatemeh barghash
1
(Shiraz, Iran, Department of Art and Architecture, apadana institute of higher education)
maryam dastgheib parsa
2
(Department of Art and Architecture, Apadana Institute of Higher Education, Shiraz, Iran)
Atena abdosheikhi
3
(Department of Art and Architecture, Apadana Institute of Higher Education, Shiraz, Iran.)
Kimia Sadat Tabibzadeh
4
(Shiraz Branch, Islamic Azad University, Shiraz, Iran)
Keywords: Change of use, regeneration, Lasting architecture, Revival, ,
Abstract :
The aim of this study is to identify the factors through which by creating a driving force in changing space used to regenerate spaces in it. This study examines the methods of intervention and change of use in spaces, identifying the components of space regeneration and their intervention areas. The research method of the research is qualitative approach and comparative method and in order to access the subject literature, the basic concepts have been collected from the library and survey method. The theoretical framework has been established through the study of books, articles, theses, and database searches. In the present study, the most influential criteria for changes in building use, with an emphasis on regeneration, have been gathered from the literature. Based on the conducted studies, quality criteria of space, elements and components, and consideration of previous usage have been extracted and examining the criteria in case examples including, Arghvan Administrative Office, Textile Art Gallery (Taropood), Water Museum in Vakil Reservoir, Newton Glasses Gallery, Rooberoo Hostel and 1330 House have been evaluated. The result of the above research indicates that the Water Museum in Vakil Reservoir, then the Textile Art Gallery of Shiraz and the Rooberoo hostel of Tehran are compatible with the with the characteristics of regeneration. Paying attention to the spatial quality, components and elements and paying attention to the previous use has a reciprocal relationship with the change of use of the building with a revitalization approach, and as a result, we get a lasting effect.
1- اجلالی‌دیز، میلاد؛ صداقتی‌دافچاهی، مونا؛ و دلشادسیاهکلی، مهسا(1400). عوامل مؤثر در تغییر کاربری میراث صنعتی به بناهای عمومی؛ موردمطالعه: موزه حیات‌وحش هفت‌چنار و گالری موزه زمان شیراز. معماری سبز، 7(1)، 64-51.
2- امين‌بيدختي، علی¬اکبر؛ و شريفي، نوید(1394). تدوین راهبردهای باز زنده¬سازی بافت قدیم شهر سمنان با استفاده از تکنیک‌های FAHP و .SWOT جغرافيا و آمايش شهري-منطقه‌اي، 5(16)، 247-234.
3- بختیاری‌دوست، فاطمه؛ و کبیرصابر، محمدباقر(1397). بازخوانش معیارهای طراحی داخلی، جهت تغییر کاربری ابنیه ارزشمند. معماری‌شناسی، 1(3)، 27-19.
4- بروکر، گریم؛ و استون، سالی(1399). بازخوانی (بازطراحی)؛ اصول بازطراحی معماری داخلی. ترجمه احسان مسعود. مشهد: انتشارات کتابکده کسری.
5- بمانیان، محمدرضا؛ انصاری، مجتبی؛ و الماسی‌فر، نینا(1389). باززنده¬سازی «منظر فرهنگی» تخت سلیمان با تأکید بر رویکردهای بازآفرینی و حفاظت از میراث جهانی .ICOMOSمدیریت شهری، 8(26)، 26-7.
6- پدرام، بهنام؛ ناسخیان، شهریار؛ فرشته‌نژاد، سید مرتضی؛ و اکبری، داود(1395). احیای یک هویت؛ امکان‌سنجی باززنده‌سازی حمام تاریخی خسروآغا. مرمت و معماری ایران، 6(12)، 66-51. 20.1001.1.23453850.1395.6.12.7.2dor:
7- توتونچی، رضا؛ و فدائی‌نژاد بهرامجردی، سمیه(1399). معیارهای ظرفیت‌سنجی استفاده مجدد از بناهای تاریخی به‌منظور اعطای کاربری آموزشی، مورد مطالعاتی: دانشکده مرمت. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 13(33)، 41-55. 10.22034/AAUD.2020.198337.1969doi:
8- جوهری، فرخنده؛ پورجعفر، محمدرضا؛ و مثنوی، محمدرضا(1391). تحلیلی پیرامون باززنده‌سازی مراکز شهری. هفت شهر، 3(41 و 42)، 35-23.
9- حناچی، پ.، و مهدوی‌نژاد، م. (1389). بازآفرینی شهرها میراثی برای آینده. چاپ اول. انتشارات دانشگاه تهران. تهران.
10- خضری‌پور، محمدرضا(1395). طراحی داخلی مجتمع تجاری در کاروانسرای چهارسوق کرمان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد معماری داخلی پردیس بین‌المللی فارابی دانشگاه هنر.
11- خواجه‌پور، منصور؛ و رئوفی، زینب(1397). راهبردی نظری برای باززنده¬سازی دخمه‌های زرتشتیان در ایران (نمونه موردی: دخمه زرتشتیان کرمان). باغ نظر، 15(61)، 64-53. doi:10.22034/BAGH.2018.63865
12- دانشنامه هنر معماری (1398). دفتر اداری ارغوان، اثر زهره مهرابی، استودیو مهرآ. بازیابی شده از ارغوان-اثر-استودیو-مهرآhttp://www.Aoapedia.ir/
13- رضایي، نعیمه؛ البرزي، گلاره؛ و عليلو، لیلا(1399). ارزیابی اثرات سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی در بافت تاریخی کاشان، از دیدگاه اجتماع محلی. صفّه، 30(3)، 59-76. 10.29252/SOFFEH.30.3.59doi:
14- شالی‌امینی، وحید؛ صداقت، فاطمه؛ و آل‌علی، سمیه(1392). تأثیر تغییر کاربری بر معماری داخلی نمونه تغییر کاربری خانه طاهری بوشهر به موزه مردم‌شناسی، سومین همایش ملی معماری داخلی و دکوراسیون، اصفهان.
15- صمدزاده‌یزدی، سپیده؛ انصاری، مجتبی؛ و بمانیان، محمدرضا(1398). ارزیاﺑﯽ تأثیر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺎرﺑﺮی ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺮ ﭘﺎیداری ﻣﺤﯿﻄﯽ (ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردی: ﻣﯿﺮاث ﺻﻨﻌﺘﯽ ایران). نقش‌جهان - مطالعات نظری و فناوری‌های نوین معماری و شهرسازی ۹(۱)، ۷۷-۶۷. 20.1001.1.23224991.1398.9.1.2.1dor:
16- طهماسبی، افروز؛ و ناسخیان، شهریار(1399). تبیین مفهوم احیاء در بناهای تاریخی با مقایسه تطبیقی انواع مداخلات کارکردی. مطالعات باستان‌شناسی پارسه، 4(13)، 223-207.
17- عالی، حسین؛ و زبان‌آور، علیرضا(1395). مرمت و احیای بناها و بافت‌های تاریخی. تهران: انتشارات عمارت پارس.
18- عزيزي، محمد مهدی(۱۳۷۹). سير تحول سياست‌هاي مداخله در بافت‌هاي كهن شهري در ايران. هنرهاي زيبا، 7، 46-37.
19- علایی، نیره(1397). باززنده‌سازی بافت تاریخی شهر فاس با اولویت حفظ منظر بومی آن. هنر و تمدن شرق، 6(20)، 36-31. doi:10.22034/JACO.2018.67358
20- فتاحی، مهسا(1398). ارائه و بهره‌گیری از رویکرد معاصرسازی در طراحی داخلی کافه – رستوران «لوری» واقع در تفلیس گرجستان. نخبگان علوم و مهندسی، 4(9)، 160-145.
21- گلشن، یاسمن(1394). بررسی تأثیر تغییر کاربری بر معماری داخلی (مطالعه موردی: تغییر کاربری عمارت قوام‌السلطنه به موزه آبگینه و سفالینه). کنفرانس بین‌المللی معماری، شهرسازی، عمران، هنر و محیط‌زیست؛ افق‌های آینده، نگاه به گذشته، تهران.
22- معماری معاصر ایران (1399). گالری عینک نیوتن. بازیابی شده از http://:www.Caoi.ir/fa/projects/item/1536
23- معماری معاصر ایران (1400). خانه 1330. بازیابی شده ازhttp://www.Caoi.ir/fa/projects/item/1648
24- معین، محمد(1363). فرهنگ فارسی. تهران: انتشارات امیرکبیر.
25- موحدی، سحر؛ کشانی همدانی، مینا؛ و شاه¬زیدی، مهری(1396). عرضه خدمات اقامتی تجربه‌محور از طریق باززنده‌سازی خانه‌های تاریخی (نمونه موردمطالعه: محله تاریخی علی‌قلی‌آقا، اصفهان، ایران). گردشگری و توسعه، 6(1)، 117-99.
26- Bullen, P. A., & Love, P. E. (2011). Adaptive reuse of heritage building, Structural Survey. 29 (5), 411-421. doi:10.1108/02630801111182439
27- Cantacuzino, S. (1975). New uses for old buildings. London: Architectural press.
28- Häkkinen, T. (2007). Assessment of indicators for sustainable urban construction. Civ Eng Environ Syst, 24(4), 59-247. doi:10.1080/10286600701315880
29- Langston, C., & Shen, LY. (2007). Application of the adaptive reuse potential model in Hong Kong: A case study of Lui Sheng Chun. International Journal of Strategic Property Management, 11(4), 193-207.
30- Misirlisoy, D., & Gunce, K. (2016) Adaptive reuse strategies for heritage buildings: A holistic approach. Sustain Cities Soc, 8-91. doi:10.1016/j.scs.2016.05.017
31- Throsby, D. (1997). Seven questions in the economics of cultural heritage. In Economic perspectives on cultural heritage (pp. 13-30). London: Palgrave Macmillan UK. doi:10.1007/978-1-349-25824-6_2
32- Worthing, D., & Bond, S. (2008). Managing built heritage: The role of cultural significance. John Wiley & Sons.
