فهرس المقالات Autism

• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  1 - تأثیر مداخلة گروهیِ مبتنی بر برنامه دی روزیر بر کاهش مشکلاتِ برون‌ریزی شدة کودکانِ مبتلا به اُتیسم با عملکرد بالا
  احمد یارمحمدیان افسانه رحیمی احمد عابدی سالار فرامرزی
  با توجه به افزایش میزان شیوع اختلال طیف اُتیسم، متخصصان نیازمند دسترسی و بررسی برنامه هایی هستند که با هدف بهبود مشکلات اساسی این کودکان طراحی شده ‌اند. پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی مداخلة گروهیِ مبتنی بر برنامه دی روزیر بر کاهش مشکلات برون ریزی شدة کودکانِ مبتلا به اُتی أکثر

  با توجه به افزایش میزان شیوع اختلال طیف اُتیسم، متخصصان نیازمند دسترسی و بررسی برنامه هایی هستند که با هدف بهبود مشکلات اساسی این کودکان طراحی شده ‌اند. پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی مداخلة گروهیِ مبتنی بر برنامه دی روزیر بر کاهش مشکلات برون ریزی شدة کودکانِ مبتلا به اُتیسم با عملکرد بالا پرداخته است. این پژوهش در چارچوب طرح تک آزمودنی و با استفاده از روش (A-B-A) اجرا شد. جامعة آماری این پژوهش از کودکان مبتلا به اُتیسم با عملکرد بالا در شهر اصفهان تشکیل می شد. با استفاده از نمونه‌ گیری هدفمند، 3 دانش‌آموز انتخاب شدند. خط پایة عملکرد آنان با استفاده از خرده مقیاس مشکلات برون ‌ریزی شده (مقیاس درجه بندی بهبود مهارت های اجتماعی SSIS) ترسیم شد. جلسات آموزشی در قالب 20 جلسة 40 دقیقه ای به وسیلة محقق برگزار گردیدند. ارزیابی ها حین درمان، و به ‌منظور پیگیری نتایج آموزش، یک ماه بعد به وسیلة مربی ویژة این کودکان به عمل آمد. براساس نتایج تحلیل دیداری داده ها، این برنامه در زمینة کاهش مشکلات رفتاری برون ‌ریزی شده درصد داده های ناهمپوش (PND) برای آزمودنی ها به ترتیب، %100، %71/85، %100) مؤثر بوده است. نتایج به‌ دست ‌آمده از درصد داده های بالاتر از میانه (PEM)، جفت های نا همپوش(NAP)، تای کندال همراه با یو مان ـ ویتنی (TauU) (حداقل %85) حاکی از اثربخشی این برنامه است. بر این اساس، بهبود مهارت های اجتماعی در بافت گروهی و با ترکیب روش‌های شناختی ـ رفتاری و یادگیری اجتماعی، رشد تجارب ارتباطیِ مثبت و کاهش مشکلات رفتاری را برای این گروه از کودکان به دنبال خواهد داشت. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  2 - اثربخشی برنامة تنظیم هیجان به روش طرحواره درمانیِ هیجانی بر تاب‌آوریِ پریشانی و توانمندی مادرانِ دارای فرزند دچار اختلال درخودماندگی
  ناصر یوسفی آرمان  عزیزی مسعود صادقی غفار نصیری هانیس لقمان باجلانی پیمان خورشیدی سیده سمیره حسینی
  هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامۀ تنظیم هیجان به روش طرحواره رمانیِ هیجانی بر تاب‌آوری پریشانی و توانمندی در مادرانِ کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعة آماري اين پژوهش مشتمل بر همۀ مادران أکثر

  هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامۀ تنظیم هیجان به روش طرحواره رمانیِ هیجانی بر تاب‌آوری پریشانی و توانمندی در مادرانِ کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعة آماري اين پژوهش مشتمل بر همۀ مادران کودکان دچار اختلال درخودماندگی در شهر اصفهان بود. نمونه از 40 نفر تشکیل شد که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی، در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین گردیدند. متغیر مستقل، مداخلة تنظیم هیجان به روش طرحواره‌ درمانی هیجانیِ لیهی است که در 8 جلسه، بر گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای پژوهش عبارتند از مقیاس توانمندی خانواده (FES) و مقیاس تاب‌آوری پریشانی (DTS). برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان می دهند که مداخلة تنظیم هیجانِ گروهی به روش طرحواره‌ درمانیِ هیجانی در مادرانِ دارای فرزند دچار اختلال درخودماندگی، باعث افزایش توانمندی و تاب‌آوری پریشانی می‌شود (01/0P<). تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  3 - بررسی و شناخت نظرات علمی در ارتباط با مؤلفه‌های زیستی و روانی کودکان مبتلابه اختلال اوتیسم
  حمیده  مرادیان سمیه  مرادیان
  کودکان مبتلابه اختلال اوتیسم، اختلال آسپرگر یا اختلال رشدی فراگیر هستند که علاوه بر نقص در توانایی‌های اجتماعی و رفتارهای کلیشه‌ای تکراری، دارای تأخیر در توانایی‌های حرکتی نیز هستند. تأخیر در توانایی‌های حرکتی در کودکان اوتیستیک متنوع می‌باشد و شامل تأخیر در نشستن، خزید أکثر

  کودکان مبتلابه اختلال اوتیسم، اختلال آسپرگر یا اختلال رشدی فراگیر هستند که علاوه بر نقص در توانایی‌های اجتماعی و رفتارهای کلیشه‌ای تکراری، دارای تأخیر در توانایی‌های حرکتی نیز هستند. تأخیر در توانایی‌های حرکتی در کودکان اوتیستیک متنوع می‌باشد و شامل تأخیر در نشستن، خزیدن، راه رفتن و نیز قدم برداشتن غیرطبیعی، کنترل ضعیف وضعیتی و نیز ناتوانی در برنامه‌ریزی حرکتی می‌باشد. همچنین تقابل اجتماعی، نقص در استفاده از رفتارهای غیرزبانی و عدم ارتباطات متناسب باسن می‌باشد. بیماری اوتیسم به‌عنوان یک طیف در نظر گرفته می‌شود، چراکه تظاهرات آن بسیار متنوع و ناهمگن است. برای مثال ناتوانی‌های شناختی و کلامی در برخی از این بیماران بسیار شدید است، حال‌آنکه برخی دیگر دارای نبوغ ذهنی و استعداد بسیار بالایی هستند. هدف اصلی این تحقیق بررسی و شناخت نظرات علمی زیستی و روانی کودکان مبتلابه اختلال اوتیسم می‌باشد. با توجه به مبانی علمی می‌توان نتیجه گرفت که اختلال طیف اوتیسم بیماري ناتوان‌کننده‌ای است که تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی کلامی و غیرکلامی و توانایی یادگیري و برخی از احساسات حیاتی را دچار اختلال می‌کند. شیوع این بیماري در همه جهان و ازجمله ایران رو به افزایش است. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  4 - ویژگی منظر شفابخش از حیث بهره‌مندی کودکان دارای اختلال درخودماندگی
  مهران وطنی محمدرضا بمانیان علی عسگری
  کودکان دارای اختلال درخودماندگی، طبقه‌ای حساس از جامعه کشورند که طراحی فضاهای معماری و شهرسازی، منوط بر توجه به نیازها و ویژگی‌های آن‌هاست. در بیان دیگر صرفاً درمان این کودکان محدود به محیط‌های بیمارستانی و درمانی شده و فضای شهری به‌ویژه فضاهای سبز نقش‌آفرینی مناسبی برا أکثر

  کودکان دارای اختلال درخودماندگی، طبقه‌ای حساس از جامعه کشورند که طراحی فضاهای معماری و شهرسازی، منوط بر توجه به نیازها و ویژگی‌های آن‌هاست. در بیان دیگر صرفاً درمان این کودکان محدود به محیط‌های بیمارستانی و درمانی شده و فضای شهری به‌ویژه فضاهای سبز نقش‌آفرینی مناسبی برای حضور ایشان به فضای اجتماعی ندارند. این مسئله در حالی است که در بحث فضاهای سبز، شفابخشی منظر از حیث درمان موضوعیتی قابل‌بحث و حائز اهمیت است که می‌تواند کمک شایانی به مسیر درمان و سلامتی کودکان اوتیسم دارا باشد. این پژوهش بر آن است تا با توصیف چالش درخودماندگی و مطالعه رویکردهای درمانی کودکان مبتلابه اوتیسم، ضمن بیان توصیفی از ویژگی‌های این نوع کودکان در برخورد با محیط، عوامل مؤثر در خصوص حضور ایشان در منظر شهری موردتوجه قرار داده و راهبردهایی برای طراحی پارک‌های شفابخش را از این دریچه مطرح سازد. این پژوهش باهدف کاربردی و بر پایه منطق توصیفی - تحلیلی و با روش کیفی ضمن بهره‌مندی از مطالعات نظری پیرامون محیط و نوع بیماری، با طبقه‌بندی مصاحبه‌های صورت گرفته از پزشکان، روانشناسان و مادران کودکان دارای اختلال درخودماندگی و مشاهدات مستقیم صورت گرفته است. در پایان می‌توان چنین بیان نمود که منظر شفابخش با توجه به بهره‌مندی از فضایی چند حسی و مستعد در حضور اجتماع در فضای آزاد می‌تواند در صورت بهره‌مندی از فضایی قابل‌کنترل و رعایت مؤلفه‌های کالبدی نه‌تنها در کاهش آسیب به کودکان بلکه درزمینهٔ درمان نیز بازدهی مناسبی داشته باشد. تفاصيل المقالة
• حرية الوصول المقاله
  • صفحة الملخص
  • نص كامل
  
  5 - اثربخشی تلفیقی درمان متمرکز بر شفقت و پذیرش و تعهد بر تبعیت درمانی و تنیدگی والدینی در مادران کودکان اوتیسم
  علی  رضائی فاطمه ایزدی
  پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیقی درمان متمرکز بر شفقت و پذیرش و تعهد بر تبعیت درمانی و تنیدگی والدینی در مادران کودکان اوتیسم شهرستان خمینی‌شهر در سال 1402 انجام شده است. پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی به‌صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. دراین پژوهش ازروش نم أکثر

  پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیقی درمان متمرکز بر شفقت و پذیرش و تعهد بر تبعیت درمانی و تنیدگی والدینی در مادران کودکان اوتیسم شهرستان خمینی‌شهر در سال 1402 انجام شده است. پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی به‌صورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. دراین پژوهش ازروش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد و ازبین جامعه آماری که کلیه مادران دارای فرزند اوتیسم شهرستان خمینی‌شهر که فرزندشان در مرکز سرای پاکان تحت آموزش قرار داشتند بود، براساس معیارهای ورود، 30 نفر انتخاب وبه طور تصادفی در دوگروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. ابزارها عبارت بودند از پرسشنامه تنیدگی والدینی(PSI) (آبیدین، 1388 ) و پرسشنامه تبعیت از درمان( مدانلو، 1392). پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش طی 10جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی آموزش دیدند. سپس، ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﻣﺠﺪدًا ﻣﻮرد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻗﺮار گرفتند؛ نتایج با نرم افزار spss و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد درمان اجرا شده بر تبعیت درمانی و تنیدگی والدینی در مرحله پس آزمون تاثیر گذار بوده و تغییرات گروه آزمایش درمقایسه باگروه کنترل ازنظر آماري معنادارهستند (P<0/05). همچنین درمان برمؤلفه‌های تبعیت از درمان غیر از تلفیق با زندگی، تعهد به درمان و تدبیر در اجرای درمان مؤثر بوده است و همچنین بر مؤلفه‌های تنیدگی والدینی غیر از، روابط با همسر، صلاحیت، افسردگی، انزوای اجتماعی و تقویت‌گری معنادار بوده است. تفاصيل المقالة