مزایای فضای سبز عمومی امروزه بخوبی روشن است؛ اما هنوز به سختی می توان گفت که کدام یک از پارک ها پتانسیل بالاتری جهت تأمین تقاضای تفرجی کاربران (گردشگران و شهروندان) دارند. هدف از اين مقاله مدل سازي ارزيابي تقاضاي تفرجي در پارک هاي شهري با استفاده از شبکه عصبي مصنوعي به منظور کشف روابط حاکم در رضايت مندي و تقاضاي تفرجي کاربران از پارک شهري است. 104 پارک شهري محلي، ناحيه اي و منطقه اي در مناطق 22گانه شهر تهران با تنوع بالا در کيفيت خدمات رفاهي و شيوه طراحي انتخاب گرديد. ارزيابي ميزان تقاضاي تفرجي در پارک هاي شهري با استفاده از ديدگاه درک کاربر محور صورت گرفته و نقش متغيرهاي منطقه اي و خدماتي در افزايش تقاضاي استفاده از پارک هاي شهري به روش اندازه گیری میدانی در سال 1395 تا 1396 بررسی شد. با توجه به نتايج شبكه هاي آموزش داده شده، مدل شبکه عصبی مصنوعی با توجه به بيشترين مقدار ضريب تبيين در سه دسته داده آموزش، اعتبارسنجی و آزمون، بهترين عملكرد بهينه سازي ساختار را نشان مي دهد. بر اساس نتايج آناليز حساسيت تعداد پارک هاي منطقه، مساحت امکانات ورزشي، مساحت امکانات فرهنگي و کيفيت منظر به ترتيب با ضريب اثرگذاري 5/183، 1/58، 7/52 و 4/30 بيشترين تاثير را در ميزان تقاضاي تفرجي کاربران در پارک هاي شهري از خود نشان دادند. مدل ارائه شده به عنوان يک سيستم پشتيبان تصميم گيري در طراحي مهندسي پارک هاي شهري شناخته مي شود. چنین رویکردی موجب توسعه شهرها بر اساس افزایش جاذبه های گردشگری و در نتیجه توسعه گردشگری شهری در سطح کلان می شود. Manuscript profile