Assessment of Geo-Economic Foundations in Iran's Regionalism Policy (Case Study: ECO
Subject Areas :Afshin Mottaghi 1 , Reza Firouzi 2
1 -
2 - University of Tehran
Keywords: globalization regionalism Iran economy ECO private sector,
Abstract :
Globalization is the most prominent feature of our time, which creates the requirements for wider regional cooperation. Regionalism is a complement to globalization, and it can protect countries to the extent that they negatively affected by globalization. The Islamic Republic of Iran cannot be exempted from this rule. Iran can promote its position in global equations with effective presence in regional trends, taking advantage of this advantage. Nevertheless, the emphasis on which regionalization dimension will guarantee Iran's long-term success? In this regard, if "politics and security" prioritized, based on the theory of new realism, which sees the international arena in chaos, it can be the powerful actors will gain its interests. But with the focus of geo-economic foundations, given that the logic of the international system after the Cold War is economic, and subsequently the substantial volume of the components of power at the national and international levels appears within the framework of economic benefits, economic diplomacy can be exploited Achieve international goals and opportunities. ECO aimed at expanding trade and economic cooperation between its member countries, and also taking into account its advantages for our country, such as social solidarity, including linguistic, religious and cultural affiliations, geographic proximity, as well as Iran's centrality towards it, There are many potential capacities to better utilize its high capacity in order to better benefit of Iran.
1. احمد ساعی(1384)، توسعه در مکاتب متعارض، تهران: نشر قومس.
2. احمد نقیب‌زاده(زمستان 1388)، «ایران؛ کانون چند زیر سیستم منطقه‌ای»، مجله اوراسیای مرکزی، ویژه همایش مطالعات منطقه‌ای، سال دوم، شماره 5.
3. ادموند هرتسيگ، منطقه گرايي، ايران و آسياي مرکزي، مترجم محمد علي قاسمي، پژوهش سياست نظري، شماره پنجم، زمستان 1387 و بهار 1388، ص 124)
4. الهه کولایی، محمد محدب(1388)، سازمان اقتصادی و همکاری اکو؛ دستاوردها و چشم‌اندازها، تهران: دانشگاه تهران، موسسه انتشارات.
5. بهرام اخوان کاظمی(1383)، «نقش سازمانهای منطقه‌ای در تضمین امنیت و همکاری کشورهای منطقه»، مجموعه مقالات دهمین همایش بین‌المللی آسیای مرکزی و قفقاز، تهران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات،
6. بيانيهپايانسيزدهميناجلاسسراناکو، اسلام آباد، 11 اسفند 95.
7. توماس لارسون و دیوید اسکیدمور(1376)، اقتصاد سیاسی بین‌لملل؛ تلاش برای کسب قدرت و ثروت، ترجمه احمد ساعی و دکتر مهدی تقوی، تهران: قومس.
8. جلال دهقانی فیروزآبادی(زمستان 1388)، «تحول در نظریه‌های مطالعات منطقه‌ای»، مجله اوراسیای مرکزی، ویژه همایش مطالعات منطقه‌ای، سال دوم، شماره 5.
9. جمیان و سایرین(پاییز 1386)، ظهور منطقه‌گرایی آسیایی و تحول در نظام بین‌الملل(اندیشه‌ها و دیدگاههای علمی چینی)، ترجمه بدرالزمان شهبازی، تهران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات.
10. حسين پوراحمدي(زمستان 1381)، «اقتصاد سياسي و تعامل دولت و نظام جهاني؛ ضرورت پژوهش‌هاي نوين در تدوين سياست خارجي»، سياست خارجي، سال شانزدهم، شماره 4.
11. حمید رضا انوری و مرتضی رحمانی موحد(بهار1387)، سازمان همکاری شانگهای: چشم‌‌اندازی به سوی جهان تک قطبی، تهران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات.
12. دفتر امور اکو(1377)، سازمان همکاری اقتصادی اکو(کتاب سبز)، تهران: وزارت امور خارجه، چاپ و انتشارات.
13. سعید پیشداد(1383)، همگرایی در سازمان اکو، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
14. سعید تائب( زمستان 1388)، «الزام در تغییر تمرکز جغرافیای سیاست خارجی ایران»، مجله اوراسیای مرکزی، ویژه همایش مطالعات منطقه‌ای، سال دوم، شماره 5.
15. سید محمد کاظم سجاد پور( تابستان1386)، چارچوب‌های مفهومی و پژوهشی برای مطالعه سیاست خارجی ایران، تهران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات.
16. شهابي، سهراب(1386)، آيا می‌‌توان در انتظار اکو ماند؟ فصلنامه سياست، شماره 37
17. قدرتاللهاحمديان(1380)، موانعنهاديايراندرمشارکتاقتصادجهاني، پايگاهتخصصيسياستبيالملل.
18. حسین قریب (مرداد و شهریور 1379)، «جهانی شدن و چالشهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران»، ماهنامه اطلاعات سیاسی اقتصادی، شماره 168-167.
19. کامبیز شیخ حسنی(1375)، اکو یک دیدگاه منطقه‌ای، تهران: وزارت امور خارجه، چاپ و انتشارات.
20. کیهان برزگر(زمستان 1388)، «منطقه‌گرایی در سیاست خارجی ایران»، مجله اوراسیای مرکزی، ویژه همایش مطالعات منطقه‌ای، سال دوم، شماره 5.
21. مجيدعباسياشلقي، (زمستان 1392)، جمهورياسلاميايرانوسازمانهمکاريهاياقتصادياکو، بيستسالپسازگسترشاينسازمان، فصلنامهآسيايمرکزيوقفقاز، شماره84، زمستان1392
22. مرتضی دامن پاک جامی(زمستان 1388)، دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در آسیای مرکزی، تهران: وزارت امور خارجه، مرکز چاپ و انتشارات.
23. مرتضی دامن پاک جامی(زمستان و بهار 1388)، «نقش چند جانبه گرایی و ترتیب‌های تجاری منطقه‌ای در پیشبرد دیپلماسی اقتصادی جمهوری اسلامی ایران»، مجله اوراسیای مرکزی، شماره 3.
24. معاونت سیاست خارجی موسسه تحقیقات استراتژیک(بهار1382)، «ایران، دیپلماسی اقتصادی و جهانی‌شدن اقتصاد»، فصلنامه راهبرد، شماره 27.
25. ویل هوت(1387) «منطقه‌گرایی نوین در تئوری‌‌های روابط بین‌الملل»، مترجم: محبوبهبیات، فصلنامه اقتصاد- سیاسی شماره سوم.
26. Mattli,Walter (1999), The Logic OF Regional Integration, Cambridge: Cambridge University Press.
27. Rodrigo Tavares,(2004), The State of the Art of Regionalism. The Past, Present and Future of a Discipline,UNU Insitute on Comparative Regional Integration Studies.
28. Robert Gilpin, "The Rise of American Hegemony," in Two Hegemonies: Britain 1846-1914 and the United States 1941-2001 edited by Patrick Karl O'Brien and Armand Clesse(Aldershot:Ashgate Publishing, Ltd. , 2002), pp. 165-182
29. ECO Secretariat, “ECO Statistical Report 2014, ECO Trade”, available at www. ecosecretariat. org.
