<p>چكيده امروزه با رشد چشمگیر اماکن ورزشی در رشته های مختلف ورزشی دامنه جمعیتی فعالان ورزش و ورزشکاران گسترش یافته به حدی که حداقل در هر خانواده ایرانی یک نفر به فعالیت های مرتبط با ورزش مشغول می باشد و بخشی از این جمعیت را کودکان تشکیل می دهند، بی شک کم ترین توقع جامعه ورزش امن بودن و قابل اعتماد بودن محیط های ورزشی می باشد، که این مهم محقق نخواهد شد مگر: &bull; با آگاهی بخشی و اطلاع رسانی در حوزه حقوق ورزش کودکان &bull; بهره گیری از علم حقوق ورزشی در جهت پیشگیری از وقوع حادثه و جرم در ورزش کودکان &bull; تدوین و تصویب قوانین و مقررات حوزه ورزش کودکان (بررسی اسناد و مقررات مرتبط با کودکان به وضوح خلاء و کمبود قوانین در حوزه ورزش کودکان را نشان می دهد) با این حال امید است پژوهش پیش رو با توجه به تاکیدات و توصیه اعلامیه جهانی حقوق کودک (بند 1 اصل 10) مبنی بر اینكه: &laquo;&zwnj; دول&zwnj; كشورهاي&zwnj; عضو، سازمانهاي&zwnj; مربوط&zwnj; تخصصي&zwnj; و سازمانهاي&zwnj; غيردولتي&zwnj; صالح&zwnj; تا آنجا كه&zwnj; ممكن&zwnj; است&zwnj; در نشر اين&zwnj; اعلاميه&zwnj; بكوشند&raquo; توانسته باشد گامی در مسیر آگاهی بخشی حقوق کودکان به ویژه در حوزه ورزش و بازی کودکان بردارد این تحقیق از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی است و روش تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی، تحلیلی است. در این تحقیق سعی خواهد شد با مروری بر اسناد و قوانین بین المللی و ملی، وظایف و اختیارات مدیران و مربیان ورزش کودکان تببین و تشریح گردد</p>

<p>آدم ربایی یکی از جرایم علیه تمامیت جسمانی تلقی می&zwnj;شود که در تمام قوانین کیفری جهان از جمله در کشور ما به عنوان یک جرم با مسئولیت&zwnj;های اخلاقی و کیفری، مهم تلقی و مجازات سنگین&zwnj;تری نسبت به جرایم مشابه برای آن مقرر گردیده است. مجازات آدم ربایی در قانون جدید کاهش مجازات&zwnj;های حبس تعزیری مصوب سال ۱۳۹۹ خورشیدی فارغ از کیفیات مشدده به دو بخش تقسیم می&zwnj;شود. به این معنا که اگر ارتکاب رکن مادی بزه آدم ربایی با عنف یا تهدید همراه باشد مجازات حبس تعزیری درجه ۴ برای مرتکب یا مرتکبین آن در نظر گرفته می&zwnj;شود که با توجه به کیفیت جرم و میزان مشارکت در آن برای فرد مجرم ممکن است بین ۵ تا ۱۰ سال حبس به همراه داشته باشد. چنانچه در مواردی سن مجنی علیه یا فرد ربایش شده کمتر از ۱۵ سال تمام باشد مصداق کودک ربایی است. اگر آدم ربایی توسط وسیله نقلیه انجام شود و یا به منجی علیه یا فرد ربوده شده آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود برای مجرم یا مجرمان حداکثر مجازات مقرر در قانون اعمال خواهد شد. لذا این پژوهش با شیوه توصیفی - تحلیلی با هدف بررسی زمینه&zwnj;های ناهنجاری اجتماعی وناهمگونی بااخلاق حسنه وانسانی پدیده مسئولیت مدنی جرم آدم ربایی درفقه وحقوق ایران، شکل گرفته است. با فرض اینکه در فقه اسلامی برای مال و جان انسان حرمت قائل شده است انسان و هر آنچه به او متعلق است، داراى ارزش است و وارد کردن هرگونه خسارت و آسیب به او یا متعلقات او، موجب ضمانت مى گردد و باید جبران شود به این نتیجه رسیدیم که در فقه و حقوق ایران برای جرم آدم ربائی علاوه بر مسئولیت کیفری و نوع مجازات کیفری حاصل از ربایش به دو صورت حد و تعزیر برای صیانت انسان و پیشگیری از وقوع جرم، مسئولیت مدنی نیز برای جبران ضرر به دو صورت حد و تعزیر در نظر گرفته شده است.</p>

<p>بعضی از صاحبنظران مسیحی که عموماً از مستشرقان هستند با درک این حقیقت که مجموعه معارف قرآن برتر از فكر و انديشه بشري است، و براي فرار از اعتراف به حقانیت قرآن و نزول وحي بر پيامبر اسلام(ص) شبهه &laquo;اقتباس قرآن از كتب آسماني پيشين به ويژه تورات&raquo; را مطرح کرده و در اثبات مدعاي خويش دلايل و شواهدی نیز ارائه کرده اند. این شبهه قدیمی را برای اولین بار به یوحنای دمشقی در قرن دوم نسبت داده اند و پس از یوحنا این شبهه به صورت گسترده تر و پیچیده تری مطرح شد که در ادعای مصادر یهودی، نصرانی، مجوسی و حتی هندی و فرعونی برای قرآن مشاهده شده است، این پژوهش درصدد تبیین این شبهه و پاسخ به آن است، بنابراين، ابتدا نظرات برخي از مطرح كنندگان شبهه نظیرمونتمگری وات، برنارد لوئیس، لوت، ریچارد بل و... مطرح شده و سپس پاسخ مقتضی به شبهات را ارایه مي نمايد. اين مقاله اثبات نموده است كه قرآن نه از تورات، بلکه از هیچ منبعی اقتباس نشده است و تنها کتاب آسمانی تحریف نشده است که از جانب خداوند به پیامبر خاتم نازل شده است.</p>

<p>امروزه آگاهی محصلان و پژوهشگران فلسفه دربارۀ تقسیمبندی مکاتب فلسفی غرب به &laquo;قاره&zwnj;یی&raquo; و &laquo;تحلیلی&raquo;، و شیوه&zwnj;های تحقیق مختص به هر یک، به&zwnj;اندازه&zwnj;یی است که در مواجهه با هر پدیده و پرسش جدید، بیدرنگ همین دو رهیافت، خود را بر هر پاسخ ممکن تحمیل میکند و گویا راه سومی در فهم و تبیین پدیده&zwnj;ها و موضوعات فلسفی معاصر وجود ندارد. تردیدی نیست که این تقسیمبندی حاصل چالشهایی است که آدمی، بویژه از اوایل قرن گذشتة میلادی، در عرصه&zwnj;های مختلف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی با آن دست&zwnj;وپنجه نرم کرده و اکنون نیز با صورتهایی پیچیده&zwnj;تر از گذشته، با آنها مواجه است. بیراه نیست که تقسیمبندی مشربهای فلسفی به &laquo;جدید&raquo; و &laquo;معاصر&raquo; نیز با همین پیشینه قابل توجیه باشد. اما اکنون، با گذشت بیش از یک قرن از تجربۀ فلسفۀ معاصر، آیا لازم است در نتایج و پیامدهای دو رهیافت یاد شده، تأملی صورت گیرد و بپرسیم در موقعیت کنونی و شرایط عالم معاصر، و در حلّ و حتی تبیین چالشهای فراگیر امروز، چه درس و آموزه&zwnj;یی را میتوان از آنها فراگرفت و چه مددی را خواهند رساند؟ البته که فلسفه چیزی جز دعوت به تفکر نیست و ازاینرو، کسی از این دانش، حل و دفع و رفع مشکلات و بحرانهای رو به تزاید آدمی را انتظار ندارد، ولی قدر مسلم، فهم بنیادها و مبادی موقعیتهای بشری بر عهدۀ فلسفه است و حتی گزاف نیست که گفته شود حضور واقعی فلسفه از بروز بسیاری از بحرانها جلوگیری میکند. امروز و در جهان معاصر، خشونت و جنگ و نابرابری، بپشتوانۀ تکنیک و سلاحهای رنگارنگ، تا حدّ قتل&zwnj;عام و نسل&zwnj;کشی و محو کامل یک ملت پیش رفته است و برای نمونه، همگان شاهد پاک شدن ملتی مظلوم و بیدفاع بنام &laquo;غزه&raquo; از نقشۀ جغرافیایی جهان، بدست جمعیتی قلیل اما متجاوز و آدمکش، هستند و هیچ نیروی بازدارنده&zwnj;یی جز مقاومت همین ملت، نیست که به این جنایت و تجاوز آشکار، پایان دهد. باید پرسید در چنین موقعیتی چه کاری از دست نظریه و نظریه&zwnj;پردازان علوم انسانی ساخته است؟ چه آینده&zwnj;یی پیش روی بشر و نهادها و سازمانهای عریض و طویل حقوقی که برای حمایت از همین بشر پدید آمده&zwnj;اند، قرار دارد؟ اکنون بنظر میرسد بجای نزاع بر سر رهیافتهایی مانند تحلیلی و قاره&zwnj;یی، باید به سرآغازها و سرچشمه&zwnj;ها بازگردیم و ببینیم چرا اندوختۀ دانشی بشر نتوانسته است برای صلح و آرامش، و برابری و امنیت او کاری انجام دهد؟ آیا در محاسبات و تحلیلهای خود، چیزی را از قلم انداخته و باید در مفروضات و انگاشته&zwnj;های خود تجدید نظر کند؟ شاید چندان دور نباشد که آگاهی و هشیاری نسبت به این امر و ضرورت بازخوانی مفروضات انسان&zwnj;شناسانه، برغم حجم عظیم آن، واقع شود و از پس آن، صورتی متفاوت با هیئت معرفتی متداول، ظاهر گردد.</p>

<p>پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره راه حل مدار بر احساس شایستگی و فرزند پروری مادران پس از طلاق دانش اموزان دانش اموزان انجام گرفته است این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. که جامعه آماری شامل مادران مطلقه دارای فرزند در شهر شیراز بود که به&zwnj;طور تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش تحت مشاوره راه&zwnj;حل&zwnj;مدار، شامل ۱۰ جلسه آموزشی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه مداخله&zwnj;ای دریافت نکرد. نتایج این تحقیق نشان داده است که مشاوره راه&zwnj;حل&zwnj;مدار موجب بهبود مهارت&zwnj;های فرزندپروری، افزایش کیفیت ارتباطات عاطفی و کاهش استرس و اضطراب مادران شد. همچنین، مشاوره راه&zwnj;حل&zwnj;مدار می&zwnj;تواند به عنوان یک ابزار مؤثر برای بهبود فرزندپروری و کیفیت روابط مادران مطلقه با فرزندان مورد استفاده قرار گیرد و بر اهمیت حمایت&zwnj;های روانی و اجتماعی در این دوران تأکید می&zwnj;کند. در نهایت، گسترش برنامه&zwnj;های مشاوره&zwnj;ای مشابه و ارتقاء دوره&zwnj;های آموزشی مستمر برای مادران مطلقه پیشنهاد می&zwnj;شود تا به بهبود شرایط زندگی آن&zwnj;ها و فرزندانشان کمک کند.</p>