وضعیت كارآفريني درون­سازماني به عنوان توانایی سازمان در تبدیل فرصت‌هاي کارآفرینانه به موقعیت‌هاي رشد می‌باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر طراحی الگوی توسعه کارآفرینی درون­سازمانی سازمان‌های مطالعه ورزشی با مطالعه موردی مجموعه‌های تفریحی ورزشی ایران بود. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی می­باشد. جامعه آماری شامل: مربیان، عوامل آموزشی و مدیریتی مجموعه‌های تفریحی ورزشی بود که از طریق نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش­نامه کارآفرینی بومی‌سازی­شده جفری و همکاران[1] (2002) بود که پس از اطمینان از روایی صوری و محتوایی آن، پایایی آن توسط اساتید و صاحب‌نظران کارآفرینی و مدیریت ورزشی تأیید گردید و پایایی آن نیز به روش آلفای کرونباخ برای هر پنج متغیر پژوهش بالاتر از 71/0 محاسبه شد. در نهایت پس از آزمون نکویی برازش مطلوب الگو (شاخص­های سه­گانه فورنل و لارکر) و شاخص کفایت نمونه­برداری، داده­ها با استفاده از نرم­افزار اسمارت پی‌ال‌اس (3)[2] و نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس[3] مورد تجزیه­ و ­تحلیل قرار گرفتند. تحلیل عاملی داده­ها نشان داد که متغیر اختیار کاری در سازمان با بار عاملی (88/0)، حمایت مدیریت از کارآفرینی با بار عاملی (86/0) و متغیر پاداش با بار عاملی (74/0) بیشترین همبستگی درونی در فرآیند کارآفرینی درون­سازمانی داشتند. همچنین نتایج آزمون تی حاکی از تأثير مستقیم، معنادار و تبیین‌­کننده خرده­مقیاس­های پنج­گانه پژوهش بر کارآفرینی درون سازمانی بود. طبق نتایج و اهمیت کارآفرینی درون‌سازمانی، افزایش ارتباطات مورب و از پايين به بالا در سازمان، واگذاری مسئولیت‌ها به کارکنان و مشارکت کارکنان در اداره سازمان و همچنین کاهش کنترل رسمی سازمان به مدیران در جهت حفظ و ارتقای فعالیت‌های کارآفرینی درون‌سازمانی پیشنهاد می‌گردد. تفاصيل المقالة