افزايش جوي غلظت گاز هاي گلخانه اي مي تواند فراواني تغييرات بارش در مناطق مختلف جهان را افزايش دهد. بنابراين، شناسايي اثرات گرمايش جهاني بر بارش کشوري نظير ايران که در منطقه اي خشک از کره ي زمين واقع شده است از اهميت بسزايي در برنامه ريزي هاي مربوط به منابع آب برخوردار مي باشد. با توجه به هدف تحقيق، روش تحليل آماري مورد استفاده قرار گرفت. جهت تحليل ها، داده هاي مجموع بارش 34 ايستگاه منتخب از سال 1984 تا 2012 از سازمان هواشناسي کشور اخذ گرديد. همچنين آمار و اطلاعات گاز متان (بر حسب بيليون در قسمت) به عنوان يکي از مهمترين عوامل گرمايش جهاني، از سايت سازمانNOAA دريافت شد. ابتدا ارتباط اين عناصر با روش ضريب پيرسون مشخص شده و سپس ميزان تغييرات بارش نسبت به بلند مدت مورد محاسبه قرار گرفت. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد که، بارش هاي بهاره در بخش هاي شمالي و شمال غربي کشور با رشدي 13 ميلمتري؛ و بارش ايستگاه هاي نيمه جنوبي کشور با کاهش 46 درصدي نسبت به بلند مدت روبرو بوده اند. با توجه به افزايش مقدار گازهاي گلخانه اي، نتايج تحليل داده ها در فصل تابستان حاکي از کاهش 30 ميليمتري بارش ايستگاه هاي جنوبي ايران نسبت به بلند مدت مي باشد؛ ولي بالعکس بارش در ايستگاه هاي غربي و شمالي، رشدي 14 ميليمتري داشته اند. همچنين نتايج نشان داد که، بارش پاييزه بيشترين ارتباط را با گرمايش جهاني داشته است؛ در اين فصل، بارش ايستگاه هاي غربي حدود 24 ميليمتر نسبت به بلند مدت کاهش يافته است، اما ايستگاه هاي جنوب غربي و سپس جنوب شرقي رشدي 17 ميليمتري را تجربه کرده اند. در نهايت، نتايج حاصل از تحليل بارش زمستانه ايران حکايت از کاهش 6/18 ميليمتري در ايستگاه هاي غرب و شمال غربي داشتند. تفاصيل المقالة

پدیده تغییر اقلیم در چند دهه اخیر در نتیجه افزایش گازهای گلخانه ای و گرم تر شدن دمای کلی زمین بوقوع پیوسته است. به طوری که منجر به تغییرات قابل توجه در عناصر هواشناسی و در نتیجه وضعیت منابع آب در مناطق شده است. خشکسالی های پی در پی، سیلاب های بزرگ، هاریکن های دریایی و ... از جمله پیامدهای تغییر اقلیم است. هدف از این تحقیق بررسی اثر تغییر اقلیم بر رواناب رودخانه کارواندر است. در این تحقیق از داده های CORDEX مدل REMO تحت دو سناریو RCP4.5 و RCP8.5 در بازه زمانی پایه (1384-1365) و بازه زمانی آینده (1400-1434) استفاده شد. طی این تحقیق از مدل SDSM و Linear Scaling برای ریزمقیاس سازی داده های اقلیمی استفاده گردید. نتایج بدست آمده مدل SDSM نشان داد که بین رواناب رودخانه کارواندر و 26 پارامتر بزرگ مقیاس اقلیمی (NCEP) همبستگی قابل قبولی وجود ندارد. سپس با روش Linear Scaling همبستگی بالایی بین بارش و رواناب مشاهده شد و مدل اقلیمی REMO در شبیه سازی پارامترهای اقلیمی عملکرد مناسبی نشان داد. پارامترهای اقلیمی برای دوره زمانی آینده (1400-1434) شبیه سازی و با دوره مشاهداتی (1365-1384) مقایسه شد. طبق نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت که رواناب کل حوضه در سری زمانی آینده و تحت هر دو سناریوRCP4.5 و RCP8.5 افزایش داشته است. جهت بررسی اثر تغییر اقلیم بر روی تخصیص آب از مدل ارزیابی و برنامه ریزی آب (WEAP) استفاده شد. نتایج مدل WEAP برای سه سناریو افزایش سطح کشاورزی، پیشرفت صنعتی و افزایش جمعیت نشان دهنده، افزایش نیاز آب در حوضه آبریز و افزایش نیاز تامین نشده برای کشاورزی، شرب و صنعت در منطقه است. تفاصيل المقالة