تحلیل روند تحقق¬پذیری شهر همیار کودک (CFC) مطالعه موردی: شهر شیراز
الموضوعات :حمید شفیع زاده 1 , رحيم سرور 2 , عبدالرضا فرجي راد 3
1 - دانشگاه آزاد گرمسار
2 - علوم و تحقیقات
3 - علوم و تحقيقات
الکلمات المفتاحية: کودک, شهر هميار کودک, کنوانسيون حقوق کودک, حقوق کودکان, شيراز,
ملخص المقالة :
مفهوم شهر همیار کودک براساس سیستمی است که در آن به حقوق کودکان توجه می شود و سیاست ها و قوانین و برنامه ها و بودجه را براساس نیازهای کودکان در شهرهای امروزی منعکس می کند. طرح مراکز همیار کودک توسط صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف) و برنامه اسکان انسانی سازمان ملل متحد (هابیتت) در سال 1996 تاسیس شد. هدف این طرح، اجرای کنوانسیون حقوق کودک در سطحی بود که در آن بتوان بیشترین تاثیر را بر روی کودکان گذاشت. در همین راستا، تحقیق حاضر با هدف روند تحقق پذیری شهر همیار کودک در شهر شیراز انجام پذیرفته است. روش تحقیق این نوشتار، توصیفی ـ تحلیلی به صورت موازی، ﮔﺮدآوري اﻃﻼﻋﺎت و دادهﻫﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﺟﺎﻣﻌه آﻣﺎري آن را دو ﮔﺮوه ﻣﺪﻳﺮان ﺷﻬﺮي، ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ و ﺧﺒﺮﮔﺎن ﺷﻬﺮي و والدین ساکن شهر شیرازﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲدﻫﻨﺪ. ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ روش همبستگی پیرسون، شیراز در همه مولفه های تعریف شده نشان داد هیچ یک از گویه های مشارکت کودکان، چارچوب قانونی همیار کودک، استراتژی جامع حقوق کودکان در شهر، واحد حقوق کودکان یا مکانیسم های هماهنگ، ارزیابی و سنجش تأثیر قوانین بر کودکان، بودجه کودکان، گزارش از وضعیت کودکان شهری، شناخت حقوق کودکان و حمایت مستقل از کودکان دارای میانگین 3 و بالاتر نبوده و این امر نشان می دهد، به طورنسبی، شهر شیراز از لحاظ اصول شهر همیار کودک در وضعیت مطلوب قرار ندارد. همچنین تحلیل صورت گرفته براساس مدل رگرسیون چند متغیره، در شهر شیراز، شاخص شناخت حقوق کودکان به عنوان مهمترین و موثرترین متغیر پیش بینی کننده شهر همیار کودک با ضریب 0.426 در بالاترین رتبه قرار دارد.
1. رضویان، احسان(1378)، شهر کودک، پایان¬نامه کارشناسی ارشد، تهران مرکزی، تهران؛
2. سازمان مسکن و شهرسازی فارس(1386)، بازنگری طرح تفصیلی شهر شیراز؛
3. شارپ، سونیا، کاوی، هلن(1379)، مشاوره و حمایت کودکان در برابر ناملایمات، تهران،آتیه؛
4. شیعه، اسماعیل(1391)، آماده¬سازی شهر برای کودکان، چاپ سوم، تهران، موسسه نشر شهر؛
5. مجله پیام یونسکو(1368)، خیابان و خاطره، شماره252، سازمان ملی یونسکو در ایران؛
6. مجله پیام یونسکو(1370)، انسان و بازی، شماره252، سازمان ملی یونسکو در ایران؛
7. مرکز آمار ایران(1335-1390)، سرشماری عمومی نفوس و مسکن فارس؛
8. معین، محمد(1362)، فرهنگ فارسی، چاپ پنجم، تهران، انتشارات امیرکبیر؛
9. Gupta Kshitij (2014), Making Child friendly Cities through School, Acase study;
10. Mcloughlin David Unicef India(2014),Child Friendly Schools in India;
11. Proceedings of the Institution of Civil Engineers, Kingston et al (2007), Creating child friendly cities: the case of Denver, USA;
12. UNICEF Innocenti Research Centre International Secretariat for Child Friendly Citie (2004),Bulding Child Friendly Cities A Framework for Action;
13. World Vision International (2014), Voices from Urban Slums Just Cities for Children.
