هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بارِ شناختی و بازة زمانی و تعامل این دو متغیر بر ادراک زمان به روش شبه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش، دانش آموزان، دانشجویان، و کارکنان سازمان های شهر کرمان در سال 1397 بودند که از میان آنها 300 نفر (150 مرد و 150 زن) به صورت در دسترس انتخاب شدند و همه آنها تکلیف بازتولید زمان (TP) را انجام دادند. نتایج نشان دادند که هم اثر اصلی بارِ شناختی و بازة زمانی و هم اثر تعاملی این دو بر ادراک زمان معنا دار است (01/0>p). بارِ شناختی و افزایش بازة زمانی بر ادراک زمان به صورت افزایش میزان خطای بازتولید زمان اثر دارند. لازم به ذکر است که بیشترین تفاوت در خطای بازتولید زمان بین بازه های 2 و 8 ثانیه به دست آمد (001/0=p). پرونده مقاله