هر جامعه ای برای نیل به اهداف توسعه حقیقی و پایدار نیازمند تعامل و کنش مداوم دو نهاد علمی و فنی است که در قالب دانشگاه و صنعت شکل می گیرد. با توجه به روابط ارگانیک این دو نهاد که یک سیستم واحد را تشکیل می دهند نقض در هرکدام، باعث نقض در کل سیستم می شود. پژوهش حاضر سعي دارد تا با رويكردي تفسير گرايانه چالش ها و موانع ارتباط بین صنعت و دانشگاه را از نگاه مدیران صنایع و اساتيد دانشگاه شناسايي كند. رويكرد پژوهشي به كاربرد شده از نوع روش شناسي كيفی می باشد و از روش مردم نگاري براي انجام عمليات تحقيق استفاده شده است. داده هاي اين پژوهش با استفاده از روش مشاهده مشاركتي، تكنيك مصاحبه نیمه ساختار و تحلیل اسناد جمع آوري شده و سپس با استفاده از تكنيك مثلث-سازي تركيب شده اند. روش نمونه گيري مورد استفاده در اين پژوهش از نوع نمونه گيري كيفي- هدفمند است و با استفاده از شاخص اشباع نظري تعداد 15 نفر از اساتيد دانشگاه و 10 نفر از مدیران صنایع به عنوان نمونه پژوهش مورد مصاحبه قرار گرفتند. نگرش و ديدگاه آنها نسبت به چالش ها و موانع برقراری ارتباط بین صنعت و دانشگاه مورد بررسي قرار گرفت. يافته-هاي اصلي اين پژوهش با استفاده از نظريه زمينه اي شامل مقولاتي همچون ضعف در بستر سازی و حمایت، ضعف دانشی و مهارتی، فقدان سیستم مدیریتی کارآمد، بی میلی در برقراری ارتباط، فقدان فرهنگ و باور مناسب، انعطاف ناپذیری ساختار ها و فرایند ها، ناتوانی در شبکه سازی می باشند. طبق نتیجه تحقیق می توان تمامی این مقولات را زیر مقوله چالش ارتباط صنعت و دانشگاه قرار داد. پرونده مقاله