به اعتقاد خبرگان دانشگاهی، علوم انسانی بستر تمامی علوم در هر کشوری است، لذا قبل از علوم فنی و علوم تجربی باید بستر توسعه توسط علوم انسانی فراهم شود. حرکت دانشگاه‌های آموزش‌محور به سمت دانشگاه‌های کارآفرین محور، با ایده تبدیل تئوری به عمل و تجاری‌سازی دانش بوده که منجر به شکل‌گیری مراکز رشد و شرکت‌های زایشی دانشگاهي گردیده است اما آنچه در این میان مغفول مانده مسأله جایگاه علوم انسانی در مراکز رشد و شرکت‌های زایشی می‌باشد. این مقاله یک مطالعه کیفی بوده که ضمن بررسی ادبیات مراکز رشد و شرکت‌های زایشی دانشگاهی، با مطالعه اسناد بانک‌های اطلاعاتی و مصاحبه با خبرگانی از واحدهای پارک علم و فناوری (پارک علم و فناوری استان مازندران و پارک علم و فناوری دانشگاه فردوسی مشهد) به روش تکنیک مصاحبه باز و عمیق، چالش‌ها و مشکلات فراروي تجاري‌سازي تحقیقات علوم انسانی مورد بررسی پژوهشگران قرارگرفته است. با عنایت به اینکه پژوهشی که به صورت ویژه، تجاري‌سازي علوم انسانی را مورد بررسی قرارداده باشد، یافت نشد و مدل‌های خاصی تاکنون مطرح نشده است، به جهت ویژگی‌های خاص علوم انسانی و فناوری‌های نرم به کمک نتایج مصاحبه و به منظور حرکت در دنیای پست- پست مدرن (فرا – فرانوگرایی) و بومی‌سازی علوم انسانی یک مدل مراکز رشد زایشی علوم انسانی دانشگاهی برای حرکت به سمت دانشگاه‌های نسل چهارم توسط محققان پیشنهاد می‌گردد. پرونده مقاله