پژوهش حاضر به دنبال تعیین نقش واسطه ای کمک طلبی تحصیلی در ارتباط بین هیجان تحصیلی امید و بی صداقتی تحصیلی است. شرکت کنندگان پژوهش 360 نفر از دانش آموزان (177 دختر و 184 پسر) دوره متوسطه اول بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه هیجان تحصیلی امید (پکران و همکاران، 2002)، مقیاس کمک طلبی تحصیلی (ریان و پینتریچ، 1997) و مقیاس بی صداقتی تحصیلی (مککابی و تروینیو، 1996) پاسخ دادند. به منظور بررسی سؤال پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار 22 AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که هیجان تحصیلی هم به صورت مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق کمک طلبی تحصیلی، پیش بینی کننده بی صداقتی تحصیلی است. در مجموع یافته های پژوهش حاضر بیانگر اهمیت توجه به نقش هیجان تحصیلی امید و کمک طلبی تحصیلی در کاهش بی صداقتی تحصیلی دانش آموزان است. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر تعيين نقش واسطهگري خودتنظيمي تحصيلي در ارتباط بين اميد به تحصيل و ابعاد رويکرد به يادگيري بود. جامعة آماري پژوهش حاضر تمام دانش آموزان متوسطه دوم منطقه ششده و قره بلاغ بودند که در سال تحصيلي 96-95 مشغول به تحصيل بودند. شرکت کنندگان پژوهش 348 نفر از دانش آموزان دختر (223) و پسر ( 125) بودند که به شيوه نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي خودتنظيمي تحصيلي (بوفارد و همکاران، 1995)، پرسشنامه اميد به تحصيل (خرمائي و کمري، 1396) و مقياس رويکرد به يادگيري (اليوت و همکاران، 1999) پاسخ دادند. به منظور پاسخگويي به فرضيه هاي پژوهش از مدل يابي معادلات ساختاري و نرم افزار AMOS 22 استفاده شد. نتايج نشان داد که اميد به تحصيل هم به صورت مستقيم و هم به طور غيرمستقيم و از طريق خودتنظيمي تحصيلي، پيش بيني کنندة رويکرد به يادگيري بود. در مجموع، نتايج پژوهش حاضر بيانگر اهميت و نقش متغير اميد به تحصيل در افزايش خودتنظيمي تحصيلي و افزايش رويکردهاي انطباقي است. با توجه به نقش سازگارانه اميد به تحصيل ضروري است که متوليان تعليم و تربيت به آموزش اينگونه توانمندي ها به دانش آموزان توجه ويژه داشته باشند. همچنين افزايش نگرش منفي نسبت به تحصيل و کاهش انتظار مثبت نسبت به تحصيل در جامعة کنوني نيز ضرورت پرداختن و آموزش توانمندي هايي همچون اميد را دوچندان مي سازد. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه‌گری خودفریبی در ارتباط بین هویت اخلاقی و بهزیستی هیجانی بود. روش: شرکت‌کنندگان پژوهش 320 نفر از دانش جویان (170 زن و 150 مرد) دوره کارشناسی دانشگاه شیراز بودند که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های خودفریبی سیرونت و همکاران (2019)، هویت اخلاقی آکینو و رید (2002) و مقیاس بهزیستی هیجانی کی یز و مگیارموئه (2003) را تکمیل کردند. روایی و پایایی مقیاس های پژوهش با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی و ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تایید قرار گرفت. به منظور بررسی فرضیه‌های پژوهش از روش تحلیل مسیر و نرم‌افزار AMOS-24 استفاده شد. یافته ها نشان دادند که مدل پژوهش با داده های جمع-آوری شده برازش مطلوبی دارد. هم چنین، نتایج نشان دهنده رابطه منفی و معنی دار ابعاد هویت اخلاقی و خودفریبی، رابطه منفی و معنی دار خودفریبی و بهزیستی هیجانی، رابطه مثبت و معنی دار درونی سازی و بهزیستی هیجانی بود. بین نمادسازی و بهزیستی هیجانی رابطه معنی‌داری به لحاظ آماری وجود نداشت. نقش واسطه گری خودفریبی نیز تایید گردید. در مجموع، یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر اهمیت توجه به تاثیرپذیری خودفریبی از هویت اخلاقی و اثرگذاری بر بهزیستی هیجانی دانش جویان است. نتایج بر مبنای شواهد پژوهشی و نظری مورد بحث قرار گرفته است. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر تبيين علي ابعاد بي صداقتي تحصيلي در گروهي از دانشجويان دورة کارشناسي دانشگاه شيراز بود. مشارکت کنندگان 303 نفر (185 دختر و 118 پسر) از دانشجويان دورة کارشناسي دانشگاه شيراز (در سال تحصيلي 99-1398) بودند که به روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي چندمرحله اي، انتخاب شدند و ابزار هاي منش هاي اخلاقي خرمائي و قائمي (1397)، پرسشنامه خودفريبي سيرونت و همکاران (2019) و بيصداقتي تحصيلي بشير و بلا (2018) را تکميل کردند. به منظور بررسي فرضيههاي پژوهش از مدليابي معادلات ساختاري و نرمافزار AMOS استفاده شد. نتايج نشان داد که مدل پژوهش با داده هاي جمع آوري شده برازش مطلوبي دارد و منش هاي اخلاقي به طور مستقيم و غيرمستقيم (از طريق خودفريبي)، پيشبيني کنندة ابعاد بي صداقتي تحصيلي است. همچنين بيشترين واريانس توسط بُعد دروغ دربارة تکاليف تحصيلي و کمترين واريانس توسط بُعد تقلب در آزمون در مدل تبيين گرديد. به طور کلي يافته هاي پژوهش حاضر نقش منش هاي اخلاقي و خودفريبي را در تبيين ابعاد بي صداقتي تحصيلي و به خصوص بُعد دروغ درباره تکاليف تحصيلي نشان مي دهند. پرونده مقاله

علی‏رغم اهمیت امنیت اجتماعی، پژوهش‏ های اندکی به تبیین علّی آن پرداخته‏ اند. از این رو، هدف پژوهش حاضر تبیین علّی امنیت اجتماعی بر اساس روان‏ آزرده‏ گرایی و ارضاء و ناکامی نیازهای بنیادین روانشناختی در گروهی از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه شیراز بود. مشارکت‏ کنندگان 291 نفر (170 دختر) از دانشجویان در سال تحصیلی 99-1398 بودند که به روش نمونه ‏گیری خوشه ‏ای تصادفی چندمرحله‏ ای انتخاب شدند و مقیاس‏ های روان‏ آزرده‏ گرایی مک‏کری و کاستا (1992)، ارضاء و ناکامی نیازهای بنیادین روانشناختی چن و همکاران (2015) و امنیت اجتماعی گیلبرت و همکاران (2009) را تکمیل کردند. روایی و اعتبار مقیاس‏ های پژوهش با استفاده از روش تحلیل عامل تأییدی و ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. به منظور بررسی فرضیه‌های پژوهش از روش تحلیل مسیر و نرم افزار ایموس 24 استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل پژوهش با داده‏ های جمع‏ آوری شده برازش مطلوبی دارد. هم‏چنین، نتایج نشان داد که روان‏آزرده‏گرایی به طور غیر‌مستقیم (از طریق واسطه ‏گری ارضاء و ناکامی نیازهای بنیادین روانشناختی)، پیش‌بینی ‏کننده امنیت اجتماعی است. به طورکلی، نتایج این پژوهش نشان ‏دهنده آن است که برنامه‏ ریزی ‏ها در خصوص امنیت اجتماعی نیازمند توجه هم به صفات شخصیتی و هم به موقعیت‏های ایجاد شده توسط این صفات، مانند ارضاء و ناکامی نیازهای بنیادین روانشناختی، است. نتایج بر مبنای شواهد نظری و پژوهشی مورد بحث قرار گرفته است. پرونده مقاله