رابطه هیجان تحصیلی امید و بی‌صداقتی تحصیلی: بررسی نقش واسطه‌ای کمک‌طلبی تحصیلی
محورهای موضوعی : روانشناسی
حمید بارانی
1
,
فرهاد خرمائی
2
,
راضیه شیخ الاسلامی
3
,
محبوبه فولادچنگ
4
1 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز
2 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز
3 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز
4 - گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز
کلید واژه:
چکیده مقاله :
پژوهش حاضر به دنبال تعیین نقش واسطه ای کمک طلبی تحصیلی در ارتباط بین هیجان تحصیلی امید و بی صداقتی تحصیلی است. شرکت کنندگان پژوهش 360 نفر از دانش آموزان (177 دختر و 184 پسر) دوره متوسطه اول بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه هیجان تحصیلی امید (پکران و همکاران، 2002)، مقیاس کمک طلبی تحصیلی (ریان و پینتریچ، 1997) و مقیاس بی صداقتی تحصیلی (مککابی و تروینیو، 1996) پاسخ دادند. به منظور بررسی سؤال پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار 22 AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد که هیجان تحصیلی هم به صورت مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق کمک طلبی تحصیلی، پیش بینی کننده بی صداقتی تحصیلی است. در مجموع یافته های پژوهش حاضر بیانگر اهمیت توجه به نقش هیجان تحصیلی امید و کمک طلبی تحصیلی در کاهش بی صداقتی تحصیلی دانش آموزان است.
The present study was conducted to investigate the mediating role of academic help-seeking in the relation of academic emotion of hope and academic dishonesty. Participants were 360 high school students (177 girls and 184 boys) who were selected via random cluster sampling method. In order to investigate the research variables Academic Emotion of Hope Questionnaire (Pekrun et al., 2002), Help-Seeking Scale (Ryan & Pintrich, 1997), and Academic Dishonesty Scale (McCabe & Trevino, 1996) were used. For analyzing the research model, structural equation model and AMOS22 software were used. Results showed that academic emotion of hope predicted academic dishonesty directly and also indirectly through academic help-seeking. Conclusively, results of this study showed the importance of academic emotion of hope and academic help-seeking in the reduction of academic dishonesty.
