سازمان همکاري شانگهاي ازجمله سازمان‌هاي منطقه‌اي است که با هدف اعتمادسازي بين کشورهاي عضو و مبارزه با تروريسم، افراط‌گرايي مذهبي و جدايي‌طلبي و به‌منظور مقابله با هژموني يک‌جانبه‌گرايانه‌ آمريکا در نظام بين‌الملل، با عضويت کشورهاي چين، روسيه، کشورهاي آسياي مرکزي (به‌استثناي ترکمنستان) و عضويت ناظر ايران، هند، پاکستان و مغولستان تشکيل شده است. سازمان همکاري شانگهاي بخشي از فرايند همگرايي در آسيا است، ولی به‌نظر مي‌رسد در فضايي متفاوت از منطقه‌گرايي در آسيا شکل گرفته است. منطقه‌گرايي در آسيا در قالب سه نسل منطقه‌گرايي هژمونيک، منطقه‌گرايي مستقل و منطقه‌گرایی نوين، قابل توضيح است. نگارندگان کوشش می‌کنند سازمان همکاری شانگهای را از منظر نسل سوم منطقه‌گرایی، بازتفسیر نمایند. پرونده مقاله

بررسی تاریخ اندیشۀ ‌سیاسی تحدید قدرت در عصر قاجار که به سلطنت مشروطه منتهی گردید، هدف پژوهش حاضر بوده و این سؤال مطرح‌ شده که مفهوم سلطنت مشروطه به‌ عنوان جلوه نهایی تحدید قدرت در عصر قاجار، چه فرایندی را طی نموده است. برنامه پژوهشی اسکینر به‌ عنوان مبانی پژوهش انتخاب ‌شده که معتقد به سیر تاریخی اندیشه بوده، آن را از طریق میثاق‌های زبانی قابل ‌شناسایی می‌داند. نتیجه بررسی نشان می¬دهد که سلطنت مشروطه، نتیجۀ توسعۀ سه میثاق زبانی در تحدید قدرت است: تحدید قدرت ابتدا در سلطنت فتحعلی‌شاه با عنوان پادشاه مسلوب‌الاختیار به ساحت اندیشۀ ‌سیاسی ایران وارد شده و پس ‌از آن در عصر ناصری با دو میثاق سلطنت مطلقه منظمه و سلطنت معتدله توسعه یافته است. سیر نهایی اندیشه تحدید قدرت در عصر مظفری بوده که استمرار سلطنت استبدادی به شرایط بسیار نامساعد ایران منجر گردیده و راه گذار از آن با عنوان سلطنت مشروطه مورد توجه قرار گرفته است. در نظر اسکینر، تمامی فرایندهای طی¬شده برای تحدید قدرت در عصر قاجار، اقدامات اصلاحی به منظور مشروعیت‌زایی برای نظام سیاسی محسوب می‌گردد. پرونده مقاله