ادبيات داستاني نوين ايران از بدو شكل‌گيري فراز و نشيب‌هاي فراواني را از سر گذرانده است. اين نوع ادبي (Genre) به‌ويژه در ايران، از لحاظ ساختار و محتوا تحت تأثير جريانهاي سياسي و اجتماعي بوده است. چنانكه مي‌دانيم كودتاي 28 مرداد سال 32 نقطه پاياني بود براي سالها مبارزه استقلال‌طلبي ملت ايران كه با دسيسه قدرتهاي خارجي و خيانت عوامل داخلي و نيز بي‌تجربگي سياستمداران آن دوره به وقوع پيوست. اين رويداد بزرگ سياسي، علاوه بر عرصه‌هاي سياست و اقتصاد، حوزه فرهنگ و هنر را نيز تحت تأثير قرار داد؛ تا جايي كه جريانهاي ادبي پس از اين دوران يعني؛ دهه سي، چهل و حتي دهه پنجاه را تحت‌الشعاع خويش قرار داد. ادبيات داستاني اين دوره از زير خاكسترهاي به جا مانده از كودتا و از زير آوار يأس و نااميدي، تيره‌انديشي و مرگ‌باوري سربرآورده و اگرچه در سالهاي نخست پس از كودتا علي‌رغم چاپ و نشر آثار فراوان، كاري جدي ارائه نگرديد، اما داستان‌نويسي پيشرو دهه چهل و پنجاه از همين خرابه‌ها سربرآورد و بوستان ادبيات ايران را به آثاري ارزنده مزين كرد. در اين مقاله گرايش‌ها و جريانهاي عمده داستان‌نويسي كه پس از كودتا شكل گرفته و تا سال 1342 فعال بوده‌ا‌ند، طبقه‌بندي و تحليل خواهند شد. پرونده مقاله

در دوره پس از جنگ سرد منازعات قومی ـ مذهبی در افریقا با شدت و عمق بیشتری از سر گرفته شد. ازآنجاکه دولت‌های داخلی ناتوان از کنترل این منازعات بودند و منازعات تهدیدی برای امنیت بین‌الملل بود، جامعه بین‌المللی برای مدیریت این منازعات وارد عمل شد. به‌این‌ترتیب که سازمان ملل متحد در قالب نسل دوم عملیات‌های حفظ صلح به دموکراسی‌سازی در کشورهای افریقا پرداخت. اما با وجود این تلاش‌ها، منازعات نه‌تنها حل نشد بلکه افزایش و استمرار یافت. ناکارامدی این الگوی سازمان ملل برای مدیریت منازعات، به‌عنوان یک مسئله مهم مطرح می‌شود. هدف این مقاله، بررسی و علت‌یابی مسئله شکست الگوی مدیریتی سازمان ملل، یعنی دموکراسی‌سازی برای حل منازعات قومی ـ مذهبی در افریقای پس از جنگ سرد است. ازاین‌رو در موضوع مورد بحث با بهره‌گیری از نظریه نهادگرایی در مقوله گذار به دموکراسی، دلایل شکست اقدام سازمان ملل در زمینة دموکراسی‌سازی و ناکامی زمامداری دموکراتیک و استمرار منازعات، در افریقا مورد ارزیابی قرار گرفته است. پرونده مقاله