در گفت وگوهای روزمره گاهی اتفاق می‌افتد که سخنگو به دلايلي در قسمتی از مکالمه‌اش مکث می‌کند و یا حرف و کلمه‌ای را تکرار می‌کند و یا وقفه‌ای در سخنانش ایجاد می‌کند. این رفتارها که نوع خاصی از تصحیح به شمار می‌رود، ترمیم نام دارد. تحقیق حاضر در جست وجوی مشخص نمودن انواع ترمیم‌ها و جایگاه آنها در توالی نوبت‌ها در گفت وگوهای روزمرۀ زبان فارسی و نیز مشخص نمودن بسامد وقوع هر یک از انواع ترمیم‌ها و همچنین آغازگرهای واژگانی و غیر واژگانی همراه آنهاست. این تحقیق شامل 254 جمله یا عبارت دارای عنصر قابل ترمیم است که طی یک ماه در سال 1392 از محیط‌های متفاوت و در موضوعات مختلف جمع‌آوری شده است. یافته‌های تحقیق نشان داد که به طور کلی، ترميم ها و جایگاه‌های انواع ترمیم در گفت وگوهای روزمرۀ زبان فارسی با آنچه «شگلاف و همكاران» (1977) در مورد زبان انگلیسی بیان کرده‌اند، یکسان است. همچنین مشخص شد که بسامد کاربرد خودترمیمیِ خودآغازی نسبت به سایر انواع ترمیم در مكالمات فارسي زبانان بيشتر است. پرونده مقاله

رفتار ضماير فاعلي در زبان‌هاي مختلف متفاوت است و از اين رو پارامتري به نام پارامتر ضمير‌انداز ، زبان‌ها را در اين مقوله از هم جدا مي‌كند. برخی از زبان‌ها همانند ترکی آذری از جمله زبان‌هایی هستند که به ضمیر فاعلی اجازه حذف می‌دهند. در این مقاله محقق سعی دارد که این ویژگی را با نشان دادن آن در شعر «حیدربابا »ی شهریار اثبات کند. بدین منظور گزیده‌ای از شعر مذکور به‌طور تصادفی انتخاب شد و شش معیار که ملاک‌های تشخیص زبان‌های ضمیرانداز از غیرضمیرانداز است مورد بررسی قرارگرفت. پس از تحقیق مشخص شد که زبان ترکی آذری در گروه زبان‌های ضمیرانداز قرار می‌گیرد اما در متن‌هایی همانند شعر، شاعر به علت تأکید یا ضرورت شعری یعنی قافیه و وزن، ضمایر را در شعر حفظ می‌کند. پرونده مقاله