ارائه الگوی افزایش مشارکت بخش غیردولتی در توسعه آموزش عالی با تاکید بر رشته تقاضا محور
محورهای موضوعی : مدیریت دانشسعید رهبری 1 , بهارک شیرزاد کبریا 2 , یلدا دلگشایی 3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی؛ گروه مدیریت آموزشی و آموزش عالی؛ واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ؛
2 - دانشیارگروه مدیریت آموزشی و آموزش عالی؛ واحد تهران مرکزی ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
3 - استادیار گروه مدیریت آموزشی و آموزش عالی- واحد تهران مرکزی-دانشگاه آزاد اسلامی تهران- ایران
کلید واژه: مشارکت, توسعه, آموزش عالی, بخش غیردولتی,
چکیده مقاله :
هدف: این پژوهش با هدف ارائه الگوی مشارکت بخش غیردولتی در توسعه آموزش عالی با تاکید بر رشته¬های تقاضامحور انجام شده است. ضرورت: تجربه مشارکت بخش¬های غیردولتی و خصوصی در آموزش عالی در کشورهای مختلف نتایج قابل توجه برای کشورها و متقاضیان داشته است و به همین دلیل تمایل بخش خصوصی برای سرمایه¬گذاری در این حوزه رشد قابل قبولی نموده است. روش شناسی: روش پژوهش برحسب هدف، کاربردی برحسب نوع داده، آمیخته از نوع اکتشافی برحسب زمان گردآوری داده، مقطعی و برحسب ماهیت و روش اجرا در بخش کیفی داده بنیاد خودظهور و در بخش کمی پیمایشی مقطعی بود. از بین جامعه آماری بخش کیفی 23 نفر از افراد صاحب نظر در حوزه آموزش عالی به روش گلوله برفی تا حد اشباع نظری تحت مصاحبه قرار گرفتند و در بخش کمی از بین 560 نفر مدیران و کارکنان شاغل در حوزه آموزش دانشگاه¬های غیردولتی استان تهران، به شیوه کرجسی و مورگان 234 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین و به روش طبقه¬ای تصادفی نمونه¬گیری انجام شد. جمع‌آوری داده¬های کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه¬ساختاریافته و داده¬های کمی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته انجام شد. استفاده از سه روش کثرت‌گرایی در شیوه، پژوهشگر و مشارکت‌کننده نشان داد دادهای کیفی از اعتبار کافی برخوردار بودند. همچنین روایی ابزار کمی به کمک روایی صوری و محتوایی و پایایی ابزار به کمک آلفای کرونباخ بدست آمده است. تحلیل داده¬های کیفی با استفاده از روش کدگذاری نظری و تحلیل داده¬های کمی به روش تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. یافته¬ها: نتایج بدست آمده نشان داد الگوی مشارکت بخش غیردولتی در توسعه آموزش عالی با رویکرد رشته¬های تقاضامحور دارای 6 بعد، 20 مولفه و 78 شاخص است که عبارتند از: بعد گسترش کیفی آموزش با 4 مولفه و 17 شاخص، بعد مالی- اقتصادی با 3 مولفه و 14 شاخص، بعد گسترش و تنوع خدمات با 3 مولفه و 9 شاخص، بعد بازار و ارتباطات با 3 مولفه و 11 شاخص، بعد تغییر و نگاه حمایتی با 2 مولفه و 7 شاخص، بعد زیرساختی با 5 مولفه و 20 شاخص. نتیجه¬گیری: بازاری¬شدن آموزش عالی می¬تواند منجر به بهینه¬شدن رفتار تخصیص منابع ذینفعان مختلف شود و از اتلاف منابع جلوگیری شود. همچنین اگر دانشگاههای کشور بتوانند برنامه¬های آموزشی و پژوهشی خود را مطابق استانداردهای جهانی به متقاضیان ارائه کنند، معضل بیکاری بسیاری از فارغ¬التحصیلان و نبود ارتباط بین آموزشهای فراگرفته شده با نیازهای واقعی جامعه و صنعت به سهولت حل خواهد شد.
Objective: This research has been done with the aim of providing a model of non-governmental sector participation in the development of higher education with an emphasis on demand-oriented fields. Necessity of research: The experience of participation of non-governmental and private sectors in higher education in different countries has had significant results for countries and applicants, and for this reason, the willingness of the private sector to invest in this field has grown appreciably. Methodology: The research method was applied according to the purpose, applied according to the type of data, mixed of the exploratory type according to the time of data collection, cross-sectional and according to the nature and method of implementation in the qualitative part of the self-emerging foundation data and in the quantitative part of the cross-sectional survey. From the statistical population of the qualitative part, 23 people with opinions in the field of higher education were interviewed by the snowball method until theoretical saturation, and in the quantitative part, among the 560 managers and employees working in the field of education of non-governmental universities of Tehran province, 234 people were determined as the sample size according to the method of Karjesi and Morgan and sampling was done by stratified random method. Qualitative data collection was done by library and field method with the help of semi-structured interview and quantitative data collection was done by field method and using researcher-made questionnaire. The use of three methods of pluralism in the method, the researcher and the participant showed that the qualitative data had sufficient validity. Also, the validity of the quantitative tool has been obtained with the help of form and content validity and the reliability of the tool with the help of Cronbach's alpha. Qualitative data analysis was done using theoretical coding method and quantitative data analysis was done by confirmatory factor analysis method. Conclusion: The obtained results showed that the model of participation of the non-governmental sector in the development of higher education with the approach of demand-oriented disciplines has 6 dimensions, 20 components and 78 indicators, which are: the quality expansion dimension of education with 4 components and 17 indicators, the financial-economic dimension with 3 component and 14 indicators, service expansion and diversity dimension with 3 components and 9 indicators, marketing and communication dimension with 3 components and 11 indicators, cultural-social dimension with 2 components and 7 indicators, infrastructure dimension with 5 components and 20 indicators. Originality: The marketing of higher education can lead to the optimization of the resource allocation behavior of different stakeholders and prevent the waste of resources. Also, if the country's universities can provide their educational and research programs to the applicants according to international standards, the problem of unemployment of many graduates and the lack of connection between the received training and the real needs of society and industry will be easily solved.
آراسته، حمیدرضا. جمشیدی، لاله. (1393). عوامل تاثیرگذار بر توسعه کمی خصوصی سازی آموزش عالی در ایران. علوم تربیتی، 2(21)، 83-112.
توکل، محمد. نوه ابراهیم، عبدالرحیم. رضاییان، مجید. (1396). آثار و پیامدهای مشارکت بخش خصوصی در آموزش عالی ایران. مطالعات جامعه شناختی، 24(2)، 593-627.
جانستون، بروس. (1383). خصوصی سازی آموزش عالی. مترجم: حمیدرضا آراسته، دایره المعارف آموزش عالی، انتشارات بنیاد دانشنامه بزرگ فارسی.
جمشیدی، لاله. آراسته، حمیدرضا. نوه ابراهیم، عبدالرحیم. زین آبادی، حسن رضا. (1392). توسعه کیفی خصوصی سازی آموزش عالی در ایران: الزامات و پیش بایست¬های خرد. دوفصلنامه نوآوری و ارزش آفرینی، 1(3)، 66-87.
دادجوی توکل، عطیه. حسینی، محمدعلی. نیکنامی، مصطفی. صالحی، محمدجواد. (1398). تقویت مشارکت بخش غیردولتی در تامین منابع مالی آموزش عالی. مدیریت فردا، 18، 123-138.
ربیعی، علی. نظریان، زهرا. (1391). موانع خصوصی سازی آموزش عالی در ایران و ارائه راهکارهایی جهت رفع آن¬ها. فصلنامه انجمن آموزش عالی ایران، 4(2)، 171-206.
رحیمی، سحر. (1392). تحلیل استراتژیک پردیس شماره 2 دانشگاه شهید بهشتی با استفاده از مدل swot. پایان نامه کارشناسی ارشد. مدیریت آموزشی، دانشگاه شهید بهشتی تهران.
رضاییان، مجید. (1399). چالشهای بخش خصوصی آموزش عالی. مدیریت و برنامه ریزی در نظام های آموزشی، 13(1)، 349-378.
عزیزی، اسما. یمنی دوزی سرخابی، محمد. خراسانی، اباصلت. آراسته، حمیدرضا. (1399). طراحی الگوی خصوصی سازی آموزش عالی ایران. اندیشه های نوین تربیتی، 16(4)، 7-33.
فراهانی، فرهاد. معصومی، لیلا. رستمی معز، معصومه. خاموردی، زهرا. خطبیان، مهناز. (1398). بررسی تطبیقی مشارکت بخش دولتی و خصوصی در آموزش عالی علوم پزشکی در پنج قاره. طب و تزکیه، 28(2)، 70-81.
قریشی خوراسگانی، مریم سادات. یمنی دوزی سرخابی، محمد. ذاکرصالحی، غلامرضا. و مهران، گلنار. (1396). تحلیل محتوای مقالات حوزه خصوصی سازی آموزش عالی در مجلات علمی کشور. سیاست علم و فناوری، 9(3)، 61-76.
کریمی، فریبا. پارسایان، عاطفه. (1397). سیاست گذاری در آموزش عالی با رویکرد خصوصی سازی. کنفرانس ملی دستاوردهای نوین در جهان، تعلیم و تربیت، روانشناسی، حقوق و مطالعات فرهنگی-اجتماعی.
Abiddin, N.Z. Ibrahim, I. Abdul Aziz, S.A. (2022). Non-Governmental Organizations (NGOs) and Their Part towards Sustainable Community Development. Sustainability, 14, 4386.
https://doi.org/10.3390/su14084386
Aburizaizah, S. J. (2022). The role of quality assurance in Saudi higher education institutions. International Journal of Educational Research Open, 3, Article 100127.
Adu-Baffoe1, E. & Bonney, S. (2021). The Role of Non-Governmental Organizations in Basic Education Delivery in Ghana: Implications for Theory, Policy, and Practice. International Education Studies,14(4). ISSN 1913-9020 E-ISSN 1913-9039.
Altbach, P.G. (2006). International higher education: Reflections on policy and practice. Center for International Higher Education, Boston College. Available at: http://www.bc.edu/cihe/.
Baine, E.M.M. (2010). Privatization of Higher Education in Uganda and the Global Gender Justice Ideal: Uneasy Bedfellows? Educational Review, 62(3), 315–328.
Bennett, L., Nair, C.S., Shah, M., (2012). The emergence of private higher education in Australia: the silent provider. Eur. J. High. Educ, 2(4), 423–435.
Chae, J.-E., Hong, H.K. (2009). The expansion of higher education led by private universities in Korea. Asia Pacific J. Educ, 29 (3), 341–355.
Cui, C., et al. (2020). Overview of public-private partnerships in the waste-to-energy incineration industry in China: Status, opportunities, and challenges. Energy Strategy Reviews, 32, Article 100584.
De Wit-de Vries, E., et al. (2019). Knowledge transfer in university–industry research partnerships: A review. The Journal of Technology Transfer, 44(4), 1236–1255.
Dzhikiya, M.K., Karp, M.V., Bart, T.V. and Kukushkin, S.N. (2023). Public-private partnership as a mechanism of education management in the structure of the social and investment model of economic growth. Front. Educ, 8: 1132644. doi:10.3389/feduc.2023.1132644
Garwe, E.C. (2016). Increase in the demand for private higher education: unmasking the “paradox”. International Journal of Educational Management, 30(2), 232-251.
Generalao, I.N. Clarissa, C.D. (02022). Contemporary Issues in Philippine Higher Education (pp.17-27) Chapter: 2. Publisher: University of the Philippines Center for Integrative and Development Studies.
Gupta, A. (2008). International trends and private higher education in India. International Journa of Education Management, 22(6), 565–594.
Hakami, M., Pradhan, S., & Mastio, E. (2022). Who you know affects what you know”: Knowledge transfer in the university–private partnership–a social capital perspective? Industry and Higher Education, Article 09504222221102267.
Hunt, S.A. and Boliver, Vikki. (2023). The private higher education provider landscape in the UK. STUDIES IN HIGHER EDUCATION, 48(9), 1346–1360. https://doi.org/10.1080/03075079.2023.2199317
Ibidunni, A. S. Benson, Y. N. Lerato, E. M. (2023). Bringing quality management to perspective in higher education institutions’ research output: A focus on selected private universities in Nigeria. Heliyon, 9 (2023) e15443.
Jakiel, L.B. (2016). The gainful employment rule and for-profit higher education in the United States. A Global Perspective on Private Higher Education, (pp.199-312).
Kassem, H. S., et al. (2020). Mapping and analysis of sustainability-oriented partnerships in non-profit organizations: The case of Saudi Arabia. Sustainability, 12(17), 7178.
Kerekes, C.B. (2010). Privatize it: outsourcing and privatization in higher education. Hall. J.C. (Ed.). Doing more with less: making collages work better, (pp. 235-247). New York: Springer.
Komljenovic, J., & Robertson, S. L. (2017). Making global education markets and trade. Globalization, Societies and Education, 15(3), 289–295.
Kwiek. M. (2003). The State, the Market, and Higher Education: Challenges for the New Century. Kwiek. M. (Ed.). The University, Globalization, Central Europe (pp. 71-114). Frankfurt a/Main and New York: Peter Lang. 2003.
Kwiek. M. (2016). From growth to decline? Demand-absorbing private higher education when demand is over. A Global Perspective on Private Higher Education, (pp.53-80)
Levy, D.C. (2011). Public policy for private higher education: A global analysis. Journal of comparative policy analysis: research and practice, 13(4), 383-396.
NEA. (2004). National education association. higher education and privatization, Washington D.C, 10.
Padró, F.F. & Nair, C.S. (2016). Higher education: the needs of the many outweigh the needs of the few. A Global Perspective on Private Higher Education, (pp.313-328).
Qureshi, F. & Khawaja, S. (2021). The growth of private higher education: an overview in the context of liberalization, privatization and marketisation, European Journal of Education Studies, 8(9).
Ramaditya, M. Effendi, S. and Burda, A. (2023). Survival and human resource strategies of private higher education in facing an era of change: Insight from Indonesia. Front. Educ, 8: 1141123. doi:10.3389/feduc.2023.1141123
Rizvi, F. (2006). The Ideology of Privatization in Higher Education: A Global Perspective. Priest, D. M., & John E. P.S. (Eds). Privatization and Public Universities (pp 65- 86). Indiana University Press.
Sasson, I. (2019). Building a sustainable university–community partnership: Case study in science education. Studies in Higher Education, 44(12), 2318–2332.
Semlali, Y. Ahmed, B. Saidi, O. Abdelkrim, G. Musaddag, E. Nourredine, K. Ismail, B. (2023). Challenges of the public-private sector partnership in higher education (KFU cases): SEModelling approach. Computers in Human Behavior Reports, 10 (2023) 100279.
Shah, M. & Lewis, I. (2020). Private Higher Education in Australia: Growth, Quality and Standards. JIRSEA, 8(2), 80-96.
Tavares, O., Soares, D., & Sin, C. (2020). Industry–university collaboration in industrial doctorates: A trouble-free marriage? Industry and Higher Education, 34(5), 312–320.
Tbilisi, G. (2002). Private Higher Education. UNESCO. Policy forum, 16. Available at: http://www.bc.edu/cihe/
Teixeira, P.N. (2009). Economic imperialism and the ivory tower: Economic issues and policy challenges in the funding of higher education in the EHEA (2010–2020). In J. Huisman, B. Stensaker, & B. M. Kehm (Eds.), The European higher education area: Perspectives on a moving target (pp. 43–60). Rotterdam: Sense Publishers.
Teixeira, P.N. Biscaia, R. Rocha, V. Cardoso, M.F. (2016). What role for private higher education in Europe? Reflecting about current patterns and future prospects. A Global Perspective on Private Higher Education, (pp.13-28).
Tiwari, R. Anjum, B. Khurana, A. (2023). Role of Private Sector in Indian Higher Education. GALAXY International Interdisciplinary Research Journal, 1(2), 75-83.
Trang, N. T. N., et al. (2022). Impacts of collaborative partnership on the performance of cold supply chains of agriculture and foods: Literature review. Sustainability, 14(11), 6462.
Yamada, Reiko. (2018). Impact of Higher Education Policy on Private Universities in Japan: Analysis of governance and educational reform through survey responses. Higher Education Forum, 15, 19-37.
