تأثیر شیوع جهانی بیماری کرونا بر گرایش نظام داوری بین‌المللی به انعقاد موافقت‌نامه‌ها و شروط داوری مجازی و اجرای تعهدات ناشی از آن‌ها
محورهای موضوعی : حقوق مدنیرضا شهیدی صادقی 1 , اشرف جنتی 2
1 - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، گروه حقوق خصوصی، دانشکده علوم انسانی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی ، گرگان، ایران،
2 - عضو هیئت علمی معارف اسلامی، گروه معارف اسلامی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران.
کلید واژه:
چکیده مقاله :
داوری ازجمله شیوه‌های حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلاف در دعاوی ملی و بین‌المللی محسوب می‌شود. در عصر کنونی، مقوله داوری تجاری بین‌المللی به جهت فرآیند رسیدگی سریع و کاهش نسبی هزینه‌های فیصله اختلافات، اهمیت ویژه‌ای یافته که ازجمله مباحث مرتبط با آن، مبحث انعقاد موافقت‌نامه داوری و شرط داوری در فضای مجازی و چگونگی اجرای تعهدات ناشی از آن‌ها در فضای مزبور است. به دلیل چالش‌هایی که در فرآیند انعقاد موافقت‌نامه‌های داوری سنتی تاکنون مطرح بوده و به‌ویژه با شیوع گسترده بیماری کرونا (کووید - 2019) و اختلال در نظم جامعه داوری، مطلوب آن است که انعقاد موافقت‌نامه‌های داوری در فضای مجازی به‌عنوان یک شیوه انعقاد موافقت‌نامه غیرحضوری، گسترش یافته تا تأثیر به سزایی در نظم نوین نظام داوری بین‌المللی داشته و الگوی مناسبی نیز جهت بهبود فرآیند انعقاد موافقت‌نامه‌های حل‌وفصل اختلاف و به‌ویژه موافقت‌نامه‌ها و شروط داوری باشد. پیشرفت در حوزه فناوری فضای مجازی و ایجاد تحول بنیادین در عرصه حقوق داوری بین‌المللی و بالأخص، افزایش سهولت و سرعت تجار طرف اختلاف در فرآیند انعقاد موافقت‌نامه داوری مجازی و درج شرط داوری در قراردادهای مجازی و متعاقب آن، ایفای تعهدات قراردادی ناشی از آن‌ها، هدف نگارش این مقاله است که به روش توصیفی – تحلیلی نگاشته شده است. با وجود این بیماری خطرناک و درنتیجه، بروز چالش‌های جدی در تعامل حضوری مؤثر طرفین درگیر امر داوری با یکدیگر، انعقاد موافقت‌نامه داوری و نیز درج شرط داوری در فضای مجازی و اجرای تعهدات حاصل از آن‌ها از لحاظ قانونی و قضایی امری مجاز می‌باشد، منتها به علت فقدان قوانین و مقررات صریح در بحث مطروحه در حوزه حقوق داخلی، قوانین و مقررات حاکم بر داوری سنتی به مرحله اجرا گذاشته خواهند شد.
Arbitration is one of the methods for the peaceful settlement of disputes in national and international disputes. In the current era, the issue of international commercial arbitration has become especially important due to the speedy settlement process and the relative reduction of dispute resolution costs, including related issues, the issue of concluding an agreement and the clause of virtual arbitration and how to performance its obligations in this space. Due to the challenges in the process of concluding traditional arbitration agreements so far, and especially with the widespread outbreak of coronary disease (Covid-2019) and the disorder in the arbitration community, it is desirable to conclude arbitration agreements in cyberspace as a non-presence agreement. Has been found to have a significant impact on the order of the world arbitration system and is a good model for improving the process of concluding of dispute resolution agreements, and in particular arbitration agreements or clauses. Advances in the field of cyberspace technology and creating a fundamental change in the field of international trade law, in particular, increasing the facility and speed of disputing traders in concluding an arbitration agreement in cyberspace and performance the obligations arising from it, the purpose of writing this article is descriptive-analytical Is written. Despite this dangerous disease and as a result, serious challenges in the effective face-to-face interaction of the parties involved in arbitration, concluding an arbitration agreement and arbitration clause in cyberspace and performance its obligations are legally permissible, but due to lack of explicit rules and regulations. In the discussion of domestic arbitrations, the rules and regulations ruling on traditional arbitration will be inforcemented.
