تأثیر شیوع جهانی بیماری کرونا بر گرایش نظام داوری بینالمللی به انعقاد موافقتنامهها و شروط داوری مجازی و اجرای تعهدات ناشی از آنها
الموضوعات : Civil Lawرضا شهیدی صادقی 1 , اشرف جنتی 2
1 - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، گروه حقوق خصوصی، دانشکده علوم انسانی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی ، گرگان، ایران،
2 - عضو هیئت علمی معارف اسلامی، گروه معارف اسلامی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران.
الکلمات المفتاحية: داوری مجازی, انعقاد موافقتنامه داوری مجازی, درج شرط داوری مجازی, اجرای تعهدات داوری مجازی, بیماری کرونا ,
ملخص المقالة :
داوری ازجمله شیوههای حلوفصل مسالمتآمیز اختلاف در دعاوی ملی و بینالمللی محسوب میشود. در عصر کنونی، مقوله داوری تجاری بینالمللی به جهت فرآیند رسیدگی سریع و کاهش نسبی هزینههای فیصله اختلافات، اهمیت ویژهای یافته که ازجمله مباحث مرتبط با آن، مبحث انعقاد موافقتنامه داوری و شرط داوری در فضای مجازی و چگونگی اجرای تعهدات ناشی از آنها در فضای مزبور است. به دلیل چالشهایی که در فرآیند انعقاد موافقتنامههای داوری سنتی تاکنون مطرح بوده و بهویژه با شیوع گسترده بیماری کرونا (کووید - 2019) و اختلال در نظم جامعه داوری، مطلوب آن است که انعقاد موافقتنامههای داوری در فضای مجازی بهعنوان یک شیوه انعقاد موافقتنامه غیرحضوری، گسترش یافته تا تأثیر به سزایی در نظم نوین نظام داوری بینالمللی داشته و الگوی مناسبی نیز جهت بهبود فرآیند انعقاد موافقتنامههای حلوفصل اختلاف و بهویژه موافقتنامهها و شروط داوری باشد. پیشرفت در حوزه فناوری فضای مجازی و ایجاد تحول بنیادین در عرصه حقوق داوری بینالمللی و بالأخص، افزایش سهولت و سرعت تجار طرف اختلاف در فرآیند انعقاد موافقتنامه داوری مجازی و درج شرط داوری در قراردادهای مجازی و متعاقب آن، ایفای تعهدات قراردادی ناشی از آنها، هدف نگارش این مقاله است که به روش توصیفی – تحلیلی نگاشته شده است. با وجود این بیماری خطرناک و درنتیجه، بروز چالشهای جدی در تعامل حضوری مؤثر طرفین درگیر امر داوری با یکدیگر، انعقاد موافقتنامه داوری و نیز درج شرط داوری در فضای مجازی و اجرای تعهدات حاصل از آنها از لحاظ قانونی و قضایی امری مجاز میباشد، منتها به علت فقدان قوانین و مقررات صریح در بحث مطروحه در حوزه حقوق داخلی، قوانین و مقررات حاکم بر داوری سنتی به مرحله اجرا گذاشته خواهند شد.
