نگاهي انتقادي به دستور زبان فارسي 2
محورهای موضوعی : پژوهشهای ادبیات کلاسیک ایران
سعيد دامني
1
()
کلید واژه: دستور زبان رابطه جانشيني رابطه همنشيني روش ساختاري روش سنتي روش گشتاري,
چکیده مقاله :
دربارة زبان فارسي دستورهاي متفاوتي نوشته شده است و نظريه‌هاي مختلفي در خصوص اجزا و خصوصيات «جمله» و «واژه» مطرح شده است. گوناگوني مطالب، غالباً اين مسئله را به ذهن دانشجويان و فراگيران دستور زبان القا كرده است كه دستور زبان قاعده و قانون مشخصي ندارد و اختلاف نظر در آن امري بديهي و ناچار است و همه در جست و جوي منبعي هستند كه مطالب آن شيوه علمي دقيق‌تري داشته باشد. اين مقاله به همين منظور نوشته شده است تا خوانندگان محترم هم با دستور زبان آشنا شوند و هم آگاهي اجمالي از تمام دستورهاي نوشته شده، داشته باشند. در اين مقاله به تعريف دستور زبان بر مبناي علمي اشاره شده و ويژگي‌هاي دستورهايي كه تا به حال تأليف شده‌اند و نيز معايب و محاسن آنها بيان گرديده است. در واقع با نقد دستور زبان فارسي 2 به صورت كاربردي معايب و محاسن نظريات سنت‌گرايان و زبان‌شناسان مطرح شده است. در نقد تمام مطالب كتاب شيوه‌هاي علمي زبان‌شناسي در مد نظر است.
Various types of grammar have been written on Farsi language and different viewpoints have also been put forward on the “sentence” and “word” elements and features. Variety of the materials generally leads students and those learning Farsi language to the fact that there is no fixed rules and regulations for Farsi language and disagreements on the issue is a must. All are looking for a source in which they can find the scientific procedures in this regards. This article tries to make the readers familiarized with Farsi grammar and to have a look at all the grammars written in this area. Definition of the grammar from a scientific viewpoint and up-to-now written grammars on Farsi also their merits and demerits have been scattered throughout the article. In fact, strong-points and weak-points of the traditionalists and linguists have been dealt with by criticizing the grammar 2 in applied way. All the critics are made based on the scientific linguistic viewpoint.
