نگاهي انتقادي به دستور زبان فارسي 2
الموضوعات :
سعيد دامني
1
()
الکلمات المفتاحية: دستور زبان رابطه جانشيني رابطه همنشيني روش ساختاري روش سنتي روش گشتاري,
ملخص المقالة :
دربارة زبان فارسي دستورهاي متفاوتي نوشته شده است و نظريه‌هاي مختلفي در خصوص اجزا و خصوصيات «جمله» و «واژه» مطرح شده است. گوناگوني مطالب، غالباً اين مسئله را به ذهن دانشجويان و فراگيران دستور زبان القا كرده است كه دستور زبان قاعده و قانون مشخصي ندارد و اختلاف نظر در آن امري بديهي و ناچار است و همه در جست و جوي منبعي هستند كه مطالب آن شيوه علمي دقيق‌تري داشته باشد. اين مقاله به همين منظور نوشته شده است تا خوانندگان محترم هم با دستور زبان آشنا شوند و هم آگاهي اجمالي از تمام دستورهاي نوشته شده، داشته باشند. در اين مقاله به تعريف دستور زبان بر مبناي علمي اشاره شده و ويژگي‌هاي دستورهايي كه تا به حال تأليف شده‌اند و نيز معايب و محاسن آنها بيان گرديده است. در واقع با نقد دستور زبان فارسي 2 به صورت كاربردي معايب و محاسن نظريات سنت‌گرايان و زبان‌شناسان مطرح شده است. در نقد تمام مطالب كتاب شيوه‌هاي علمي زبان‌شناسي در مد نظر است.
