حسابداری ابری نه تنها خطرات خاصی را برای فرآیند حسابداری معرفی می‌کند، بلکه برخی از خطرات شناخته‌شده مرتبط با دیگر برنامه‌های کاربردی مبتنی بر ابر بارزتر هستند. با توجه به اهمیت زیاد استراتژی‌های کاهش خطرات در پذیرش حسابداری ابری، هدف پژوهش حاضر بررسی استراتژی‌های کاهش خطرات حسابداری ابری در ایران با استفاده از روش مدلسازی ساختاری-تفسیری است. روش شناسی پژوهش ترکیبی از روش کیفی و کمی است که برای جمع‌آوری مولفه‌های استراتژی‌های کاهش خطرات حسابداری ابری از روش کیفی از طریق بررسی مبانی نظری و تئوریک و انجام تحلیل دلفی فازی با مشارکت 16 نفر از اعضای هیئت علمی رشته حسابداری به عنوان خبره انجام شده و در بخش کمی نیز از طریق تشکیل ماتریس خود تعاملی ساختاری به دنبال مدلسازی ساختاری- تفسیری است که در این بخش با مشارکت 12 اعضای هیئت علمی رشته حسابداری انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد اساسی‌ترین استراتژی‌های کاهش خطرات حسابداری ابری بر اساس اولویت‌بندی انجام شده تدوین طرح پذیرش است. همچنین در بالاترین سطح و کم‌اثرترین استراتژی‌های کاهش خطرات حسابداری ابری ارائه آموزش به موقع و کافی برای کارکنان است. استراتژی تدوین طرح پذیرش مهترین استراتژی‌ کاهش خطرات حسابداری ابری است و باید بیشتر از سایر استراتژی‌ها مورد توجه قرار گیرد. یافته‌های پژوهش می‌تواند خلاء تحقیقاتی موجود در حوزه حسابدرای ابری را پوشش داده و برای مدیران در امر تصمیم‌گیری مفید باشد Manuscript profile