هدف اصلی از انجام این پژوهش ارزیابی تاب آوری در محله فرحزاد تهران است. برای ارزیابی تاب آوری در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و نهادی ـ مدیریتی از تکنیک پرسشنامه و برای ارزیابی تاب آوری در بخش کالبدی، از مطالعات میدانی و نرم افزار GIS استفاده شد. یکی از مهم‌ترین ایده‌هایی که در دهه حاضر هم در مدیریت بحران و هم در مدیریت شهري مطرح شده است، ایجاد شهرهاي تاب آور و مقاوم در برابر بحران‌های مختلف است. تاب‌آوری شهري را می‌توان به توانایی یک محدوده شهري در معرض خطرات مانند تغییرات آب و هوایی، سوانح، فقر اقتصادي و اجتماعی براي مقاومت، جذب، تطبیق به آن‌ها و یا دوري از آن‌ها تعریف کرد. تفكر تاب آوري در سيستم هاي پيچيده مانند شهرها درك پويايي و روابط غيرخطي در اين نوع سيستم ها را ميسر مي سازد. اين تفكر، در بستر اكولوژي شهري مدرن امكان يكپارچه سازي عوامل انساني و اكولوژيكي در سيستم هاي شهري و درك تعاملات بين آنها، بسط راهبردهاي پايداري با توجه به تعاملات شناسايي شده را فراهم مي آورد .امروزه عمدتاً شهرها و جوامع سکونت گاهی در مکان هایی ایجاد یا بنا شده اند که به لحاظ مخاطرات طبیعی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا به دلیل پیشرفت های تکنولوژی در معرض انواع سوانح انسان ساخت هستند. نگاهی که تاکنون در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته، بیشتر نگاه مقابله ای و کاهش مخاطرات بوده است. در باره ارزیابی های صورت گرفته در زمینه تاب آوری اجتماعی در محله فرحزاد براساس پرسشنامه های تکمیل شده می توان گفت که شاخص تمایل اجتماعی به مشارکت با میانگین 94/3 در رتبه اول قرار دارد. در رتبه دوم شاخص پیوندهای اجتماعی با همسایگان با میانگین 82/3 و در رتبه سوم شاخص توانایی انطباق با آشفتگی ها و تنش ها با میانگین 64/3 قرار دارد. شاخص های مشارکت در تصمیم گیری و میزان مشارکت برای رفع بحران به ترتیب با میانگین های 55/3 و 46/3 در رتبه های چهارم و پنجم قرار دارند. درک محلی از خطر با میانگین 15/3 در رتبه ششم و دانش و آگاهی نسبت به بحران با میانگین 95/2 در رتبه هفتم قرار دارند. در مجموع میانگین تاب آوری اجتماعی در محله مورد مطالعه برابر با 50/3 است که می توان گفت میزان تاب آوری اجتماعی در محله فرحزاد در سطح متوسط قرار دارد. Manuscript profile

در پژوهش حاضر، هدف اصلی تعیین دارابودن بستر لازم، جهت استقرار فعالیتهای کشاورزی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی می باشد. با توجه به شرایط خاص اقلیمی، مکانی و پتانسیل های منتج از این شرایط در استان مازندران، فعالیت های کشاورزی از مهم ترین فعالیتهای در حال انجام در این استان به شمار می رود. هرکدام از شهرستانها، شرایط مناسب یا نامناسب را در پذیرش فعالیتهای مرتبط با بخش کشاورزی دارا هستند که تعیین سطح و رتبه توان آنها، مرجع مهمی برای توزیع خدمات و فعالیتهای مرتبط با کشاورزی در پهنه سرزمین است. بدین منظور، به تعیین شاخص های دخیل ودر دسترس در انجام فعالیت های کشاورزی پرداخته شده است. سپس توان شهرستان های استان در پذیرش فعالیتهای زراعت به عنوان یکی از زیر بخش های کشاورزی براساس شاخص های معین، مشخص شد و تناقضات موجود در بهره برداری از زمین و شدت استفاده از آن در بخش کشاورزی تعیین گردید. Manuscript profile