قرآن به عنوان کتابی آسماني تمام ابعاد زندگي بشر را مورد توجه قرار داده است که اهتمام به سلامت يکي از آن ها است. ذکر کلمۀ «شفاء» در قرآن که درعین حال سلامتی را در بطن خود دارد، حاکی از همین اهتمام است. بررسی این کلمه بر اساس تفاسیر شیعه و اهل سنت نشان می دهد، قرآن از آن جهت شفاست که جسم مبتلا به عقايد باطل را از وجود انسان مي زدايد و او را با نور هدايت شفا مي بخشد. خداوند متعال ابتدا تمام انسان ها را موعظه کرده است تا تمام آنها به واسطه ی قرآن شفا یابند. اما پند، در همه ي آن ها اثرگذار نيست و تنها بخشي از آنان تأثير مي پذيرند. این افراد مؤمنان هستند که به برکت حق پذیری و اطاعت از احکام الهی و دستورات قرآن شفا پيداکرده، و چون شفا مي يابند، مشمول هدايت و رحمت الهي مي گردند. البته شفای بیماری های جسمی در قرآن یافت نمی شود، بلکه دلیل آن را باید در جهان ماده جُست. ذکر عسل در قرآني نمونه اي از آيات الهي است که نشان از سودمند بودن تمام نعمت هاي الهي دارد و مسلماً بسیاری از آنها می توانند خاصیت درمانی داشته باشند. Manuscript profile