توان درآمدزایی گردشگری باعث شده توسعه آن مورد حمایت سیاست­گذاران و جوامع میزبان قرار گیرد. تزریق مخارج گردشگران به اقتصاد مقصد، افزایش درآمد خانوار و شرکت­ها را به همراه دارد. در این پژوهش با استفاده از ماتریس حسابداری اجتماعی سال 1390، اثر توسعه بخش گردشگری ورودی بر درآمد خانوارها و شرکت­ها و توزیع آن ارزیابی شده است. ماتریس حسابداری اجتماعی به گونه­ای اصلاح شده است تا بخش گردشگری را به عنوان بخشی واحد در کنار سایر بخش­ها در حساب تولید دربرگیرد. همچنین، با به­کارگیری رهیافت تحلیل مسیر ساختاری، مسیرهایی که این توسعه بر درآمد خانوارها و شرکت­ها اثر می­گذارند، شناسایی شده­­اند. نتایج نشان می­دهد که شرکت­ها، خانوارهای شهری و سپس روستایی به ترتیب بیشترین افزایش درآمد حاصل از توسعه گردشگری را تجربه می­کنند. سهم چهاربرابری خانوارهای شهری نسبت به روستایی از این درآمد، حاکی از افزایش شکاف درآمدی در نتیجه رشد گردشگری ورودی است. همچنین بخش اقتصادی حمل و نقل بیشترین سهم را در انتقال درآمد گردشگری به خانوارها و شرکت­ها داشته و مهم­ترین عامل تولید در این انتقال درآمد به خانوارها و شرکت­ها به ترتیب نیروی کار و سرمایه است. Manuscript profile