چکیده: مطالعه حاضر در چارچوب طرح شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل، انجام پیش آزمون ـ پس آزمون، و پیگیری 3 ماهه انجام شد. جامعة آماری پژوهش را زنان سالمندی تشکیل می دادند که پیش از اجرای پژوهش به فرهنگ سرای امید شهر تهران مراجعه کرده بودند. از این جامعه آماری به تصادف، نمونه ای به حجم 30 نفر انتخاب گردید که به طور تصادفی، در دو گروه آزمایش (N=15) و کنترل (N=15) جای داده شدند. هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه افسردگی بک (نسخه 2) (BDI-II) و پرسشنامه نشانگان مختصر (BSI) مورد ارزشیابی قرار گرفتند (پیـش آزمـون). سپـس، گـروه آزمـايـش تـحت 8 جلسـه هفتگی 2 ساعتة درمـان گـروهی بخشـش قـرار گـرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. از هر دو گروه، پس آزمون با هر دو آزمون و ارزشیابی پیگیرانه 3 ماهه فقط با استفاده از پرسشنامه بک به عمل آمد. نتایج حاکی از کاهش افسردگی در گروه آزمایش بود (p<0.05). همچنین، نتایج تحلیل داده های مربوط به پرسشنامه نشانگان مختصر گویای تفاوت معناداری بین دو گروه در خرده مقیاس های آن و سه شاخص شدت کلی آشفتگی روانی، کل نشانه های مثبت، و شاخص نشانه های مثبت آشفتگی روانی بود (p<0.05). برمبنای این یافته ها، می توان گفت درمان گروهیِ مبتنی بر بخشش در کاهش نشانگان افسردگی و سایر نشانگان آشفتگی روانی که ممکن است با رنجش های بین فردی گذشته سالمندان ارتباط داشته باشند، مؤثر است و برای ارتقاء بهداشت روانی این مرحله از عمر بشر مفید واقع می شود Manuscript profile