ظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات و به خصوص اینترنت باعث ایجاد مفهوم جدید مربی‌گری الکترونیک در مدیریت منابع انسانی شده است. لذا با توجه به مزایای متعدد مربی گری الکترونیک برای سازمان ها؛ هدف از این پژوهش، ارائه مدل مربی گری الکترونیکی با استفاده از مطالعه تطبیقی و سنجش عوامل مؤثر بر پذیرش مربی گری الکترونیک در شرکت های ارائه دهنده خدمات فناوری اطلاعات می باشد. جامعه آماری اين پژوهش را مربیان شرکت های فعال در زمینه فناوری اطلاعات در سطح تهران تشكيل مي‌دهند و 258 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند که از بین آنان 104 پرسش‌نامه به طور کامل پاسخ داده شد. براي انتخاب نمونه آماري از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه اي استفاده شد. تأیید روایی پرسش‌نامه از نظرات اعضای هیئت علمی و افراد صاحب نظر در این زمینه بررسی شد. پایایی پرسش‌نامه توسط آلفای کرونباخ سنجیده شد؛ این ضریب برای عوامل مختلف پرسش‌نامه بین 74/0 تا 91/0 بدست آمد. براي تحليل داده ها از روش هاي مدل سازی معدلات ساختاری، آمار توصيفي و آمار استنباطي (تحليل واريانس يك طرفه ANOVA و آزمون تی) استفاده شد. نتايج تحقیق نشان داد که مؤلفه های مزیت نسبی، پیچیدگی، مشاهده‌پذیری، نوآوری های فردی، جنسیت، سن، تحصیلات، مهارت کامپیوتری و موانع ادارکی متغیرهای پیش بینی کننده فرآیند پذیرش مربی-گری الکترونیک هستند Manuscript profile