چكيده رشد سریع شهرها و پیشی¬گرفتن آن از توانائیها و منابع شهرداریها، ارائه خدمات مناسب را برای این سازمانها به یک چالش عظیم تبدیل نموده¬است. همچنین به تبع تحولات، سازمانهای عمومی از جمله شهرداریها تحت تاثیر عوامل داخلی و خارجی، ساختاری، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قرارگرفته¬اند. لذا مدیران شهری به عنوان راس هرم رهبری شهر، وظیفه سنگین ایجاد هماهنگی بین بخش¬هایی که شهر را مدیریت می¬کنند را برعهده دارند. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر عدم¬اطمینان¬محیطی بر عملکرد شهرداری اصفهان با درنظرگرفتن نقش تعدیلگر نوآوری و گرایش استراتژیک صورت¬گرفته¬است. تحقیق حاضراز حیث ماهیت، تحقیقی توصیفی و از¬ نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی می¬باشد و روش جمع¬آوری داده¬ها پیمایشی (با استفاده از پرسشنامه) و از نوع فرضیه¬آزمایی است. مدل برآمده از پیشینه از طریق جمع¬آوری داده¬ها از نمونه 193 تایی از مدیران و سرپرستان شهرداری شهر اصفهان و با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی(PLS) مورد آزمون قرارگرفته¬است. يافته¬ها بيانگر تاثير منفی و معنادار عدم-اطمینان¬محیطی بر عملکرد شهرداری بوده¬است. همچنین گرایش استراتژیک ارتباط بین عدم-اطمینان¬محیطی و عملکرد شهرداری را به طور معکوس تعدیل کرده اما نقش تعدیلگری نوآوری مورد تایید قرارنگرفته¬است. Manuscript profile