سامانه‌های دارورسانی، فناوری انتقال هدفمند یا کنترل انتشار عوامل درمانی هستند. توسعه حامل مناسب دارو در کاربردهای زیست پزشکی به دلیل کاهش اثرات مضر جانبی ناخواسته و بهبود اثرات درمانی سودمند هستند. نانوذرات به عنوان حامل دارو به دلیل توانایی حمل انواع دارو به قسمت‌های متفاوت بدن در زمان مناسب بسیار با اهمیت هستند. کیتوسان پلیمری زیست تخریب پذیر، زیست سازگار و زیست چسبنده است که توجه زیادی را در دارورسانی به خود جلب کرده است. سامانه‌های دارورسانی تهیه شده از نانوذرات، مزایای متعددی از جمله بهبود کارایی و کاهش سمیت از خود نشان می‌دهند. نانوذرات کیتوسان، با توجه به اندازه کوچک و نسبت سطح به حجم بزرگی که دارند خواص فیزیکی-شیمیایی، ضدباکتری و زیستی بهتری نسبت به حالت توده متناظر را دارند. نانوکامپوزیت‌های بر پایه کیتوسان به عنوان حامل دارورسانی بسیار مورد توجه قرار گرفته اند؛ زیرا خواص مناسب بهتری نسبت به پلیمر خالص ارائه می‌دهند. Manuscript profile

اپوکسی، یکی از مهمترین پلیمرهای ترموست، در طیف گسترده‌ای از کاربردها به عنوان چسب، پوشش، و ماده زمینه برای ساختار کامپوزیت‌ها به علت عملکرد فوق العاده، قابلیت عمل‌آوری و هزینه کم، استفاده می‌شود. به دلیل برتر بودن خواص نانومواد کربنی در هدایت حرارتی، بازدارندگی شعله، ثبات مکانیکی، هدایت الکتریکی و سازگاری با محیط زیست، این نانومواد توجه جهانی را به خود جلب کرده‌اند. در مقاله حاضر یک بررسی از ادبیات گذشته در مورد بهبود عملکرد رزین اپوکسی با افزودن نانومواد کربنی ارائه شده است. ارتباط عملکرد ساختاری برای اپوکسی اصلاح شده با نانومواد مختلف کربنی از نزدیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. بهبود عملکرد مکانیکی، الکتریکی، هدایت حرارتی و بازدارندگی شعله برای اپوکسی رزین بررسی شده است. چالش‌ها و فرصت‌های موجود در کامپوزیت نانومواد کربنی عاملدار شده- اپوکسی، نیز مورد بحث قرار گرفته است. هدف این تحقیق ارائه یک درک جامع از رزین‌های اپوکسی چند منظوره شامل نانومواد کربنی تا به امروز و ارزیابی چشم انداز آینده آن است. همچنین ارتباط و مقایسه ساختار و عملکرد نانومواد کربنی مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. بهبود خواص مکانیکی، الکتریکی، هدایت حرارتی و بازدارندگی شعله اپوکسی- نانوپرکننده‌های کربنی، به طور دقیق بررسی شده است. در نهایت، نتیجه‌گیری و چشم انداز آینده و امید به تسهیل پیشرفت در پایان مقاله ارائه شده است. Manuscript profile

مصرف دارو به روش متداول آن اغلب حساسیت زا بوده و باعث ایجاد تراکم در بافت سالم و نیازمند مراجعه مکرر و موجب بروز مشکلات دیگر است. از این رو محققان روش های مختلفی را برای کاهش عوارض و مشکلات ارائه دادهاند. یکی از این روش ها دارورسانی موضعی با استفاده از حامل های کاشتنی در محل مورد نظر است. به طور مثال در درمان سرطان بعد از عمل جراحی به دلیل ایجاد عفونت، جلوگیری از عود تومور و داروهای دیگر، لازم است در محل جراحی رهايش داروهایی انجام شود؛ اما این رهاسازی دارو تحت عوامل مختلفی با کنترل از خارج بدن یا تغییر فاکتورهای داخل بدن انجام می شود که هرکدام به نوبه خود دارای معایب و مزایایی هستند. در رهايش کنترل شده موضعی دارو، برای ساخت حامل ها می توان از پليمرهای تجزیه پذیر و تجزیه ناپذیر متناسب با نوع بیماری و محل کاشت استفاده کرد. Manuscript profile

مهندسی بافت، از جمله علوم نوین در زیست پزشکی است که با استفاده از آن در حوزه زیست پزشکی، راهکارهای نوین از جمله دفاع هوشمندانه در برابر سرطان، ممکن می شود. این رویکردهای درمانی معمولاً شامل مراحل جداسازی سلول از بدن فرد، شبیه سازی بافت به وسیله سلول‌ها و در نهایت امتحان روش درمانی بر روی بافت شبیه‌سازی شده‌ است. هدف نهایی، ارایه درمان‌هاي شخصی به هر بیمار بر اساس علت زمینه‌اي بیماري، شرایط فیزیکی و سبک زندگی وي است که علم پزشکی را در حوزه‌ي «پزشکی مبتنی بر فرد» وارد خواهد کرد. نانوذرات مغناطیسی، می‌توانند در حوزه تشخیص و درمان، به ویژه سرطان، مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق، علاوه بر تشریحی بر سرطان و روش‌های درمانی، به تشریح فواید استفاده از فناوری نانو و به‌طور خاص، نانوذرات مغناطیسی با پوشش پلیمری در درمان این بیماری خواهیم پرداخت. Manuscript profile