مدیریت سرمایه گذاری در بیمه های عمر به دلیل ویژگی های خاص آن، از اهمیت بالایی برخوردار است. بیمه عمر بر خلاف سایر بیمه نامه ها بلندمدت بوده و عمدتا متمرکز بر بازده سرمایه گذاری است. همچنین به دلیل مشارکت بیمه گذاران 85% در مازاد منافع، وقوع مازاد در یک دوره به نفع بیمه گذار بوده و عایدی چندانی برای شرکت بیمه ندارد و در مقابل وقوع کسری در بازده تضمین شده بر عهده شرکت بیمه است. علاوه بر این کسب بازده بالا از عوامل اصلی رقابت شرکت های بیمه در بازاریابی است. علاوه بر این، شرکت های بیمه بایستی مطمئن باشند که نقدینگی کافی برای ایفا تعهدات پرداخت خسارت خود را دارا هستند. با وجود این تفاوت های اساسی بین بیمه عمر و بیمه های اموال و مسئولیت ، اما آیین نامه 60 بیمه مرکزی تفاوتی بین سرمایه گذاری ذخایر بیمه نامه های فوق قائل نیست. در این تحقیق به طراحی مدل بهینه سازی پرتفوی سرمایه گذاری در بیمه های عمر پرداخته شده است. براین اساس، مدل سرمایه گذاری مارکوف سوییچنگ خود رگرسیون بردار مبتنی بر بهینه سازی آرمانی با اهداف متضاد تعیین شده با عملکرد واقعی شرکت مقایسه گردیده است. بهینه سازی در پرتفوی سرمایه گذاری مبتنی بر بیمه عمر شرکت بیمه معلم در دوره 1391 تا 1395 صورت گرفته است. اوزان سرمایه گذاری با شبیه سازی مدل طراحی شده مارکوف سویچینگ خود رگرسیون بردار با بهینه سازی اهداف شامل حداکثر سازی بازده شرکت، کمینه سازی کمبود احتمالی بازده، حداکثرسازی بازده بیمه گذاران و کمینه سازی کمبود نقدینگی اجرا شده است. براساس نتایج حاصله، مدل بهینه سازی برنامه ریزی آرمانی بازده بیشتری در مقایسه با بازده واقعی عاید شرکت می سازد و در سایر اهداف نیز عملکرد بهینه تری دارد. در نتیجه این روش می تواند در بهینه سازی پرتفوی سرمایه گذاری بیمه عمر در شرکت های بیمه بکار رود. Manuscript profile