رشد سريع فناوري، افزایش هزینه، پیچیدگی و جهانی شدن رقابت، تطابق سرمایه گذاری‌های فناورانه با نیازهای سازمان را ضروي نموده است. لذا مديريت فناوري و نوآوری از طريق رويکردهاي ساختار يافته و انعطاف پذيری مانند رهنگاشت فناوري براي تصميم سازي براي سياستگذاران ضروری می نماید. استفاده از مزایای اجرای رهنگاری بدون شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر آن غیر ممکن است. هدف از این مقاله بکارگیری روش مدل سازی ساختاری تفسیری برای تحلیل تعاملات و سطح بندی عوامل موثر بر موفقیت رهنگاری فناوری است بدین منظور ابتدا با مرور ادبیات عوامل مؤثر بر موفقیت رهنگاری فناوری شناسایی گردید سپس جهت سطح بندی این عوامل روش مدل سازی ساختاری تفسیری بکارگرفته شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه و توزيع آن در بين 17 نفر از خبرگان استفاده شد. با تحليل يافته ها، عوامل مؤثر در چهار سطح و دو خوشه دسته بندی شدند. بیشترین تاثیرگذاری مربوط به عوامل"تامین منابع مالی"، "حمایت و تعهد مدیریت ارشد"، "پذیرش رهنگاری"، "مشارکت مناسب افراد"، " دسترسی به داده ها، اطلاعات و دانش مورد نیاز " و "وجود تسهیل گر و مشاور"، می باشند. بیشترین تاثیرپذیری را عامل " کیفیت سند رهنگاشت " و " انعطاف پذیری در برابر تغییرات لازم با بروز رسانی رهنگاشت " به خود اختصاص دادند. Manuscript profile