پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثیر آموزش حین خدمت بر كيفيت زندگي كاري و عملکرد در ميان كاركنان دانشگاه علم و صنعت ایران به مرحله اجرا درآمده است. در راستاي اين هدف جامعه آماري (كليه كاركنان دانشگاه علم و صنعت ایران) که 1180 نفر بودندرا به 3 گروه کارکنان خدماتی، کارکنان اداری و اساتید تقسیم بندی نموده ایم و از این میان، 500 نفر از كاركنان كه به صورت تصادفي ساده از روي فهرست اسامي كاركنان دانشگاه انتخاب شده بودند، به پرسشنامه هاي تحقيق پاسخ دادند. روش پژوهش همبستگي بوده و پرسشنامه هاي مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه كيفيت زندگي كاري (با 27 سوال)که بر اساس مولفه های کیفیت زندگی کاری کاسیو، مرت ون طراحی، پرسشنامه نحوه آموزش (با 19 سوال)و پرسشنامه ارزیابی عملکرد کارکنان(با 12 سوال) بود. بمنظور سنجش پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ و برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است که درآن ضریب پایایی پرسشنامه ارزیابی عملکرد 84/.، ضریب پایایی پرسشنامه کیفیت زندگی کاری 88/. و ضریب پایایی پرسشنامه نحوه آموزش79/. حاصل شد. در این پژوهش بمنظور تجزیه و تحلیل داده ها و تعیین رابطه ی بین 3دسته متغیرمورد بررسی از آزمون همبستگی و بمنظوربررسی داشتن یا نداشتن تفاوت معنادار از تحلیل واریانس استفاده شده است. پژوهش حاضر نشان دهنده آن می باشد که"2 دسته متغیر کیفیت زندگی کاری و عملکرد کارکنان دارای رابطه ی معناداری در سطح 014/. با آموزش کارکنان می باشند" ثانیا" متغیر کیفیت زندگی کاری دارای بالاترین تاثیر رگرسیونی و همبستگی می باشد" همچنین از مهمترین نتایج این پژوهش بدست آمدن رابطه ی معکوس میان سطح تحصیلات کارکنان سازمان و میزان تمایل آنان به آموزش درون سازمانی می باشد. Manuscript profile