تجربه کشورهاي توسعه یافته نشان مي دهد كه پویایی و رشد بخش صنعت، نقش بسزایی در رشد و توسعه بخشهاي دیگر و در نتیجه رشد اقتصادي در سطح کلان ایفا می کند. لذا در اکثر مطالعات مربوط به رشد اقتصادي، بخش صنعت و بخصوص بهره وري در اين بخش از بیشترین توجه در نزد محققان برخوردار است. از طرف ديگر، بهره گیري مطلوب و بهینه از منابع و امکانات موجود به عنوان شاخص مهمي در درجه توسعه یافتگی کشورها تلقي مي شود؛ بگونه اي كه توسعه همه جانبه بدون بهره وري و استفاده بهینه از عوامل تولید امکان پذیر نیست. در اين ميان صنايع نساجي كشور كه با مشكلات ساختاري متعددي از منظر نيروي انساني، تكنولوژي و ... روبرو مي باشند، كمتر مورد توجه قرار گرفته اند. هدف اصلي اين مقاله اندازه گيري بهره وري و بررسي عوامل موثر بر رشد آن در صنايع توليد منسوجات ايران در دوره 86-1373 مي باشد. بدين منظور ابتدا شاخص هاي بهره وري جزئي عوامل توليد و سپس شاخص بهره وري كل عوامل ( TFP) اين رشته فعاليت صنعتي از طريق روش ديويژيا و شاخص ترنكويست محاسبه شده و سپس با استفاده از ادبيات موجود و ميزان دسترسي به داده ها، تاثير عوامل مختلف دروني و بيروني بر روي رشد TFP اين صنعت تجزيه و تحليل مي گردد. تخمين اقتصاد سنجي عوامل موثر بر بهره وري كل عوامل صنايع توليد منسوجات نشان مي دهد كه متغيرهايي همچون ارزش توليدات، وابستگي به مواد اوليه خارجي، ارزش صادرات، دستمزد سرانه، اندازه بنگاه، تخصص گرايي بنگاه و هزينه هاي مصرفي دولت، بيشترين تاثير را در تغييرات بهره وري كل عوامل اين صنعت داشته اند. Manuscript profile