هدف مطالعه حاضر تعيين نقش ايجاد الگوهاي منعطف رفتار از طريق مواجهة ارزشمحور، در فرآيند رواندرمانگري بر کاهش دردهاي مزمن و نشانگان باليني بيماران مبتلا به اختلال خودايمني بود. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي (پيش آزمون- پس آزمون) با دورة پيگيري سه ماهه و يک گروه کنترل بود. به همين منظور 60 آزمودني بر اساس معيارهاي ورود به پژوهش انتخاب و به روش نمونهگيري دردسترس در دو گروه مداخله درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (20نفر)، درمان متمرکز بر شفقت (20نفر) و يک گروه کنترل (20نفر) گمارده شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه اضطراب زونگ (SAS) و پرسشنامه دردهاي مزمن استفاده شد. جهت تحليل يافته ها از روش تحليل واريانس با اندازه گيري مکرر و آزمونهاي ناپارامتريک تعقيبي بونفروني، کالموگراف- اسميرنوف و کرويت ماچلي استفاده شد. نتايج نشانگر آن بود که بين دو گروه مداخله اي درمانگري مبتني بر پذيرش و تعهد و درمانگري متمرکز بر شفقت بر اضطراب و درد هاي مزمن و گروه کنترل در نمره هاي پيش آزمون- پس آزمون تفاوت معنيداري وجود دارد (0/001>p). در مجموع نتايج اين مطالعه نشان ميدهد که روش درمانگري مبتني بر پذيرش و تعهد و درمانگري متمرکز بر شفقت بر کاهش اضطراب و دردهاي مزمن بيماران لوپوس تأثير دارد. Manuscript profile