پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش معنویت محیط کاری و تاب آوری در پیشبینی بهزیستی روانشناختی کارکنان انجام شد. این پژوهش دارای طرح همبستگی از نوع مطالعة پیش بینی بود. جامعة آماری کلیه کارکنان شرکت توزیع نیروی برق استان مرکزی در سال 95-1394 بود که تعداد 396 نفر از آنها به شیوة تصادفی طبقه ای بر حسب وضعیت استخدامی آنها انتخاب و بررسی گردید. برای گردآوری داده ها، مقیاس های معنويت محیط كاری، تاب آوری و بهزیستی روان شناختی اجرا گردید و داده های حاصل با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که معنویت محیط کاری و تاب آوری با داشتن رابطه ای مستقیم و معنادار حدود 14 درصد از واریانس نمرات بهزیستی روانشناختی کارکنان را تبیین کردند، که در این زمینه تاب آوری، سهم معناداری در پیشبینی بهزیستی روانشناختی کارکنان و عامل های آن داشت، اما معنویت محیط کاری، تنها سهم معناداری در پیشبینی عامل پذیرش خود داشت. در نتیجه می توان گفت معنویت محیط کاری و تاب آوری، نقش مهمی در بهزیستی روانشناختی دارند. Manuscript profile

چکیده: امیدواری و خودکارآمدی ممکن است نقش سازنده و مهمی در فرایند بهبود از سوء مصرف مواد و جلوگیری از لغزش های مکرر در طی درمان داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی چنین نقشی، به مقایسة امیدواری و خودکارآمدی در معتادانِ تحت درمانِ نگهدارنده با متادون پرداخته است که گروهی از آنان بدون لغزش بودند و گروه دیگری مرتکب لغزش های مکرر شده بودند. طـرح این پـژوهش، علّـی ـ مقـایسه ای بود. جامعه پژوهش مشتمل بود بر معتادان مراجعه کننده به مراکز درمان نگهدارنده با متادون شهرستان خرم آباد در نیمسال اول سال 1394. برای این منظور، از میان بیماران این مراکز، تعداد 40 نفر دارای لغزش های مکرر و 40 نفر که بدون لغزش بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های امیدواری و خودکارآمدی عمومی در مورد آنها اجرا گردید. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که اگرچه گروه های مورد بررسی از لحاظ میـزان امیدواری بالا بودند، اما به لحاظ این متغیر، بین آنها تفاوت معناداری نبود و تنها از لحاظ میزان خودکارآمدی تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند. در نتیجه، برای دستیابی به نتایج درمانیِ مثبت و حفظ این نتایج، علاوه بر داشتن میزان امیدواری بالا، خودکارآمدی بالایی هم لازم است. Manuscript profile

امیدواری و خودکارآمدی ممکن است نقش سازنده و مهمی در فرایند بهبود از سوء مصرف مواد و جلوگیری از لغزش های مکرر در طی درمان داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی چنین نقشی، به مقایسة امیدواری و خودکارآمدی در معتادانِ تحت درمانِ نگهدارنده با متادون پرداخته است که گروهی از آنان بدون لغزش بودند و گروه دیگری مرتکب لغزش های مکرر شده بودند. طـرح این پـژوهش، علّـی ـ مقـایسه ای بود. جامعه پژوهش مشتمل بود بر معتادان مراجعه کننده به مراکز درمان نگهدارنده با متادون شهرستان خرم آباد در نیمسال اول سال 1394. برای این منظور، از میان بیماران این مراکز، تعداد 40 نفر دارای لغزش های مکرر و 40 نفر که بدون لغزش بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه های امیدواری و خودکارآمدی عمومی در مورد آنها اجرا گردید. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که اگرچه گروه های مورد بررسی از لحاظ میـزان امیدواری بالا بودند، اما به لحاظ این متغیر، بین آنها تفاوت معناداری نبود و تنها از لحاظ میزان خودکارآمدی تفاوت معناداری با یکدیگر داشتند. در نتیجه، برای دستیابی به نتایج درمانیِ مثبت و حفظ این نتایج، علاوه بر داشتن میزان امیدواری بالا، خودکارآمدی بالایی هم لازم است. Manuscript profile