هدف پژوهش حاضر شناسایی ويژگیهای روانسنجی سياهه خودتنظيمی نوجوانی (IRSA) در دانشآموزان دختر ايرانی بوده است. این ابزار نظريه محور است که دو جنبه زمانی خودتنظيمی (خودتنظيمی در کوتاهمدت و بلندمدت) را مورد ارزيابی قرار میدهد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه بود، که در سال تحصيلی 49-3931 در دبيرستانهای شهر شاهينشهر (اصفهان) مشغول به تحصيل بودند. 633 دانشآموز مقطع متوسطه با استفاده از روش نمونهگيری خوشهای انتخاب شدند و از ايشان خواسته شد پرسشنامههای خودگزارشی را که متمرکز بر خودتنظيمی ارادی (شامل سياهه خودتنظيمی نوجوانی و الگوی انتخاب، بهينهسازی و جبران) و سازگاری روانشناختی (شامل سياهه سازگاری برای دانشآموزان دبيرستانی) بودند را کامل کنند. نتايج اجرای تحليل عاملی تأييدی نشان داد که الگوی دو عاملی خودتنظيمی کوتاهمدت و بلندمدت از برازش مناسبی برخوردار است. روايي سازه، ملاکی و افزايشی سياهه خودتنظيمی مورد تأييد قرار گرفت. ضريب اعتبار برای خودتنظيمی کوتاهمدت و برای خودتنظيمی بلندمدت 08/0=α برآورد گرديد که رضايتبخش بود. در نهايت، نتايج نشان داد که سياهه خودتنظيمی نوجوانی ابزاری معتبر برای ارزيابی و سنجش ابعاد خودتنظيمی ارادی در دوره نوجوانی است. Manuscript profile