هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانگری گروهی برافزایش خود- تنظیمی و سازگاری اجتماعی نوجوانان است. بدین منظور 24 نفر از دانش آموزان 14 تا 18 ساله دبیرستانی مراجعهکننده به مرکز مشاورۀ شهرستان قدس، که پس از پاسخدهی به سیاهۀ سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و پرسشنامه خود-تنظیمی میلر و براون، دارای پایینترین نمرات بودند، بهعنوان نمونه انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقهای در معرض متغیر مستقل یعنی واقعیت درمانگری گروهی قرار گرفت و در مقابل افراد گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. برای تحلیل یافتهها از روش تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. یافتهها نشان داد که تفاوت معنیداری در اکثر متغیرها میانگین های دو گروه وجود دارد. نتایج پژوهش بیانگر این موضوع بود که واقعیت درمانگری گروهی میتواند بهعنوان یک روش آموزشی و درمانی در افزایش سازگاری اجتماعی و خود- تنظیمی در نوجوانان اثرگذار باشد. Manuscript profile