هدف اصلی این مقاله مطالعه و بررسی نقش "مدیریت محیط" به عنوان یکی از عوامل موثر بر سازگاری سازمانی دانشگاه های دولتی شهر تهران با محیط بیرونی تأثیر دارند، می باشد. جامعه آماری این پژوهش دانشگاههای دولتی شهر تهران بوده و داده های مورد نیاز بر اساس یک رویکرد آمیخته (روش تحقیق کمی و کیفی) استخراج، آزمون و تحلیل شده اند. در بخش کیفی بعد از تحلیل محتوای اسناد علمی و تحقیقات مرتبط، با اساتید آموزش عالی مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته انجام شده و سپس در بخش کمی با استفاده از روش دلفی اجماع کلی بین نظرات اندیشمندان حاصل شده است. داده های گردآوری شده از طریق پرسشنامه ها به روش تحلیل عاملی با استفاده از نرم افزارهایSPSS , Smart PLS تجزیه و تحلیل شده است. تحلیل عاملی اکتشافی پرسشنامه نشان می دهد که 9 عامل سازمانی در مجموع 55/70 درصد واریانس سازگاری سازمانی دانشگاه را تبیین می کنند. از بین متغیرها ومولفه های مورد نظر "مدیریت محیط" مهمترین عامل بوده وبه تنهایی10 درصد واریانس سازگاری دانشگاه با محیط بیرونی را تبیین می کند. سازه "مدیریت محیط" توسط پنج نشانگر آزمون شده است. نتایج نشان می دهد که این متغیرها در مجموع می توانند 71/77 درصد واریانس سازه "مدیریت محیط" را تبیین کنند. Manuscript profile