صنايع دريايي ايران به دليل دارا بودن 5800 كيلومتر خطوط ساحلي، دسترسي به درياهاي شمال، جنوب و آب‏هاي آزاد، پتانسيل لازم براي تبديل شدن به موتور محرک اقتصادي کشور را دارد. هدف اين مقاله بررسي زنجيره ارزش صنايع دريايي کشور به منظور تحليل شکاف وضع فعلي زنجيره صنعت با ايده‌آل جهاني در جهت يافتن گلوگاه‌ها و نقاط ضعف و قوت صنعت است. بدين منظور در ابتدا با مطالعه تطبيقي، تمامي مدل‌ها و چارچوب‌هاي بين المللي موجود در صنايع دريايي بررسي شده و از طريق مصاحبه با خبرگان، زنجيره ارزش بومي صنايع دريايي ترسيم شده‌است. سپس با بررسي شرکت‌هاي موجود در صنعت، نقاط ضعف و قوت و گلوگاه‌هاي ساختاري صنعت شناسايي و به منظور بهبود وضعيت زنجيره ارزش، راهکارهايي ارائه شده است. مبتني بر نتايج بدست آمده، چالش‌هاي ساختاري در فعاليت‌هاي پشتيبان زنجيره صنعت دريايي شامل نبود نظام و ساختار يکپارچه جهت ارائه خدمات ايمني، ضمانت و بيمه، نبود نظام‌هاي شغلي-مهارتي جهت ارتقا مهارت نيروي انساني، فعال نشدن موثر سيستم‌هاي مالي، نبود مديريت موثر در خصوص امور گمرکي و در نهايت نبود ساختارهاي تحقيق و توسعه در صنعت است. در خصوص خلاهاي موجود در فعاليت‌هاي اصلي زنجيره صنعت نيز مي‌توان به ضعف در فعاليت‌هاي نيازسنجي و امکان‌سنجي، نبود وندورليست‌هاي جامع، ضعف در مديريت تامين تجهيزات داخلي و کيفيت نامناسب فعاليت‌هاي مهندسي اشاره کرد. با بررسي صورت گرفته، با ايفاي نقش موثر و حاکميتي دولت، بهره‌گيري از ظرفيت شرکت‌هاي بخش خصوصي و بهره‌گيري از فرصت همکاري‌هاي بين المللي شرايط جهت بهبود وضعيت زنجيره ارزش صنعت فراهم مي‌گردد. Manuscript profile