امروزه يکي از مهم ترين عوامل افزايش توان رقابت اقتصادي کشورها، توجه به توسعه ي فناوري است. اين موضوع به اين دليل است که در اقتصاد دانش محور، سهم قابل توجهي از ارزش افزوده ي فعاليت‌هاي اقتصادي، از فعاليت‌هاي مبتني بر دانش کسب مي شود. از طرفي بخش مهمي از توان علمي و فناوري کشورها در توسعه ي صنايع و خدمات با فناوري برتر تجلي مي يابد و رشد و توسعه ي صنايع با فناوري برتر به شدت متأثر از جريان‌هاي نوآوري و ابداع و فعاليت‌هاي تحقيق و توسعه است. مشخص شده است، اکثر فعاليت‌هاي اقتصادي نوآور و فناور که به نتايج قابل توجهي دست‌ يافته‌اند، اکثراً در مناطق خاص جغرافيايي به صورت خوشه‌اي متمرکز گشته‌اند.خوشه‌هاي فناوري مي توانند در ايجاد و جهت‌دهي به جريان‌هاي نوآوري و فناوري نقشي اساسي ايفا کنند. در اين مقاله سعي می شود علاوه بر مروري کلي بر مفاهيم اساسي، عناصر تشکيل دهنده و الزامات خوشه‌هاي فناوري، مدلي منطبق با شرايط و داشته‌هاي کشور ايران براي بهره‌گيري از اين ساختار در تجارت فناوري و دستاوردهاي تحقيق و توسعه ارائه شود. Manuscript profile