شبکه‌هاي ارتباطات همکارانه در بين بنگاه‌هاي اقتصادي از انواع مهم سازمان‌هايي با فعاليت خلاق هستند؛ به ويژه در صنايع نوآور و فناور، بنگاه‌ها هر روز بيشتر به اين نکته پي مي‌برند که به منظور بهره برداري از تکنولوژي‌هاي جديد و آشنايي با نحوه کاربرد آنها، لازم است که توسعه داخلي را با همکاري‌هاي استراتژيک همراه سازند. شبکه‌هاي استراتژيک به طور بالقوه: • امکاناتي چون (الف) دسترسي به اطلاعات، منابع، بازارها و تکنولوژي‌ها و (ب) مزاياي آموزشي و توليد انبوه را براي بنگاه‌ها فراهم مي‌آورند • به بنگاه‌ها اجازه مي‌دهند که به اهداف استراتژيک از قبيل مشارکت در ريسک پذيري و مراحل زنجيره ارزش تأمين از خارج و امور سازماني دست يابند. از طرف ديگر، نوآوري که سنگ بناي پايداري هر سازماني است، اغلب به عنوان کليد رقابت‌هاي بين شرکتي شناخته مي‌شود و از طريق سياست‌هاي ابتکاري گوناگون، در بسياري از کشورها در حال رشد است. نوآوري، ديگر در شرکت‌هاي منفرد به وقوع نمي‌پيوندد اما غالباً به شکل شبکه‌هاي نوآوري، مرزها را در مي‌نوردد. با اين حال مطابق با يافته‌هاي دمانپور، تئوري‌هاي توسعه يافته کنوني که در دهه‌هاي اخير مطالعه و پيشنهاد شده اند، فرآيندهاي نوآورانه و شرايط مناسب ولازم براي موفقيت آنها را به تفصيل شرح نمي‌دهند. شرايط کاري تغيير يافته در شرکت‌ها به بازانديشي در رويکردهاي مناسب نياز دارد که خود موضوع اين مقاله نيز مي‌باشد. به رغم تلاش‌هاي بسيار شرکت‌ها در مديريت نوآوري و ارتباط با تأمين کنندگان، شرکا و مؤسسات تحقيقاتي براي انجام بهتر اين مديريت بهتر، اطلاعات و آمارها نشان مي‌دهند که هنوز راهکارهاي مناسب و منسجمي انديشيده نشده است. بنابراين اين مقاله به چشم اندازهاي موجود براي مديريت نوآوري در شبکه‌ها و ارزش آنها براي دست اندرکاران مي‌پردازد. Manuscript profile