اشتغال از مسائل اساسی کشورهای در حال توسعه می باشد. یکی از راه کارهای مناسب برای توسعه اشتغال پایدار، توسعه SMEs نوآور برای جذب نیروی کار با تحصیلات بالا می باشد. بنابراین SMEs امروزه اهمیت زیادی پیدا کرده اند اما افزایش تحولات بازار، نیاز به نوآوری در SMEs را بیشتر نموده است. به تبع برای پیاده سازی نوآوری در این شرکت ها نیازمند برنامه ریزی می باشیم. به همین دلیل در این مقاله ابتدا نوآوری و انواع مختلف آن و مدل پیاده سازی آن در سازمان تشریح گردیده، سپس به مسئله SMEs پرداخته شده و مدلی برای تدوین برنامه استراتژیک آنها ارائه گردیده است، در نهایت برای پیاده سازی نوآوری انقلابی در SMEs یک مدل برنامه‌ریزی سناریو هفت مرحله ای که بطور خلاصه مراحل مختلف آن عبارتند از "تعریف محدوده برنامه ریزی، شناسایی موضوعات مهم و کانونی، شناسایی نیرو محرکه های اصلی، دسته بندی و درجه بندی عدم اطمینانها، توسعه و شکل دهی چارچوب، آزمون معقول بودن و سازگاری، برنامه‌ریزی قابلیت و انتخاب" ارائه شده است. Manuscript profile

در سالهاي اخیر، اندازه داده‌ها در جهان به طور چشم‌گیري به صورت نمایی به چندین برابر افزایش پیدا کرده است. بانک‌ها نیز در فرایندهای خود مقادیر زیادی داده ایجاد و گاه هزینه‌های گزافی برای جمع‌آوری و نگهداری آن‌ها صرف می‌کنند. برخی از کارشناسان صنعت بانکی رشد هفت برابری حجم موجود داده‌ها را تا سال ۲۰۲۰ برآورد می‌کنند. امروزه فناوری کلان‌داده به ‌عنوان راه‌حلی برای بهره‌برداری و استفاده این حجم از اطلاعات مطرح است. اما بررسی و پردازش داده‌های بزرگ و نیز بررسی اثربخشی به کارگیری آن در حوزه بانکداری به عنوان یک چالش تلقی می‌گردد. از این رو، در این تحقیق به بررسی نقش مدیریت کلان داده در بهبود تصمیم گیری سازمان های بانکی (مطالعه موردی بانک سپه) پرداخته شد. بدین منظور جامعه آماری این تحقیق شامل 130 نفر از کلیه کارشناسان بخش اداره فناوری اطلاعات بانک سپه میباشد که به دلیل محدودیت جامعه آماری نمونه‌گیری صورت نگرفت. پرسشنامه‌های استاندارد مدیریت کلان داده 20 گویه‌ای، پرسشنامه توانمندسازی بهبود تصمیم‌گیری 22 گویه‌ای و پرسشنامه کیفیت تصمیم‌گیری10 گویه‌ای با استناد بر تحقیقات شمیم و همکاران (2019)، بعد از بومی‌سازی مبنای تحقیق قرار گرفت. نتایج توصیفی و استنباطی داده‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار 19SPSS وPLS ، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق، حاکی از آن بوده است که فرهنگ سازمانی با ضریب 0.446 بیشترین رابطه مثبت و معناداری را بر توانمندسازی دارد. همچنین توانمندسازی رابطه مثبت و معنادار با ضریب 0.645 با اثربخشی تصمیم گیری و ضریب 0.884 با کارایی تصمیم‌گیری دارد. Manuscript profile