شرکت‌های دانش‌بنيان جهت تبديل ايده‌ها و نوآوری‌ها به محصول و ايجاد مشاغل پايدار مبتني بر فناوري، تجاری‌سازی تحقيقات، هم‌افزايی علم و ثروت و توانمندسازی و هدايت دانش‌آموختگان جهت ورود موفق به فضای کسب و کار ايجاد می‌شوند. يكي از عوامل مهم در موفقيت اين شركت‌ها، پارك‌ها و مراكز رشد علم و فناوري هستند كه با ايجاد ظرفيت‌هاي زيرساختي و حمايت‌هاي قانوني و تجاري‌سازي، ميزان موفقيت اين شرکت‌ها افزايش مي‌یابد. پژوهش حاضر به منظور تعيين نسبت موفقيت شرکت‌های دانش‌بنيان مستقر در مراكز رشد و پارک‌های علم و فناوري و همچنين بررسي ارتباط ميزان موفقيت واحدهاي فناور با تعداد افراد شاغل در اين واحدها و مدت زمان استقرار واحدهاي فناور انجام پذیرفته است. جامعه آماري پارك‌هاي علم و فناوري موجود در ايران در سال 1390 بوده و داده‌های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری گردیده است. براساس نتايج، ميزان موفقيت واحدهاي فناور، 68 درصد بوده و نتایج نشان داد نسبت موفقيت واحدهاي فناور در پارک‌های مختلف با هم يكسان نيست. متوسط تعداد نيروي انساني شاغل در واحدهاي فناور موفق و ناموفق به ترتيب 5 نفر و 8/2 نفر بوده كه با استفاده از آزمون T اين تفاوت تعداد معني‌دار است. همچنين نتایج نشان مي‌دهد متوسط تعداد شاغلين واحدهاي فناور در پارک‌های مختلف با هم متفاوت است. ارتباط بين تعداد شاغلين و موفقيت واحدهاي فناور نشان مي‌دهد رابطه معني‌داري بين اين دو وجود دارد و با افزايش تعداد شاغلين واحدهاي فناور نسبت موفقيت آن‌ها افزايش يافته است. آزمون‌های آماری همچنین رابطه معني‌دار بين مدت استقرار و ميزان موفقيت را تأييد می‌نماید. Manuscript profile