گردشگری، فعالیتی پیچیده و چند بعدی است و برنامه ریزی برای توسعه آن نیازمند سازگاری و هم‏سویی اقدامات در سطوح مختلف تصمیم گیری است. توسعۀ گردشگری، زمانی امکان پذیر است که اقدامات عملی در مقیاس محلی با سیاست گذاری کلان در مقیاس ملی و روندهای در حال گذار در مقیاس جهانی در یک جهت قرار گیرند. این پژوهش بر آن است تا اثرات مقیاس های محلی، ملی و جهانی را بر توسعه گردشگری در استان کردستان در غرب ایران بررسی نماید و سپس با تعیین مهم‏ترین مقیاس اثرگذار بر توسعه گردشگری در محدوده مورد مطالعه، مهم‏ترین عواملی را که در مقیاس های سه گانه فوق منجر به وضعیت عدم توسعه گردشگری در این مکان شده است، شناسایی کند. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش تحقیق در آن توصیفی - تحلیلی است و شیوۀ گردآوری داده ها نیز اسنادی و پیمایشی است. فرض اصلی تحقیق این است که مقیاس ملی با توجه به ماهیت بینابینی خود، بیشترین اثرگذاری را بر عدم توسعه گردشگری دارد و عوامل سیاسی که لزوماً درون حوزه گردشگری قرار نمی گیرد، مهم‏ترین دلایل عدم توسعه گردشگری در استان کردستان به حساب می آید. یافته های کتابخانه ای و میدانی تحقیق هر دو فرضیه تحقیق را مورد تأیید قرار می دهد. بدین معنی که مقیاس های ملی، جهانی و محلی به ترتیب بیشترین اثرات را بر به‏وجود آمدن وضعیت موجود داشته و «ضعف زیرساخت های حمل‏و‏نقل» و «وجود رویکرد امنیتی و سیاسی نسبت به جامعه محلی» در مقیاس محلی، «دیدگاه سیاسی و دینی ایدئولوژیک نسبت به سیاست‏گذاری گردشگری» در مقیاس ملی و «روابط تیره سیاسی میان ایران و کشورهای غربی» در مقیاس جهانی، مهم‏ترین عوامل عدم توسعه گردشگری در استان کردستان است. Manuscript profile