کرونا ( شفقت) از مهم‌ترین ارکان تفکر بودایی است و در تمامی مکاتب از اهمّیّت خاصی برخوردار است. در فرقه هینه‌یا‌نه ( تهرواده)، کرونا یکی از چهار برهمه‌ویهاره ( نگرش متعالی) است. هر چند که کرونا یکی از مقامات ارهت است اما مشخصه‌ی اصلی او نیست. در فرقه مهایانه، تأکید خاصی بر اهمّیّت کرونا می‌شود.در این فرقه به جز راه‌های هشت‌گانه برای توقف رنج، راه بدهیستوه را مطرح می‌کنند، آرمان بدهیستوه رهایی همه موجودات از رنج است. به همین دلیل سالک مهایانی نیروانه‌ی خودش را به تعلیق در می‌آورد و با قلب مشفق عظیم‌اش، همه‌گونه راه و روش را به کار می‌بندد ( اوپایه) تا انسانهایی که هنوز در تاریکی سیر می‌کنند نجات یابند. مهر بیکران و آرزوی رهایی و نیکبختی که از احساس همدردی و باور به یکسانی ذاتی همه موجودات سرچشمه می‌گیرد، صفت ویژه و برجسته بدهیستوگان است. در عرفان اسلامی مفاهیم متناظر با کرونا ( شفقت، محبّت، رحمت و ... ) اهمّیّت والایی دارد و یکی از عالیترین و مهمترین احوال عارف است که در این مقاله به اهمّیّت کرونا و مفاهیم متناظر با آن در مکتب مهایانه بودایی و مکتب خراسان عرفان اسلامی پرداخته شده است. Manuscript profile