یکی از مهم ترين راه حل ها در پاسخ به كاهش ظرفيت كلان شهرها و رفع مشکلات آنها احداث شهرهاي جديد بوده است. از عوامل مهم جذب جمعيت به شهرهاي جديد ارائة مسكن با كيفيت بالاتر نسبت به مادرشهر و در كل، كيفيت بهترمحيط سكونت است. این تحقیق به بررسی ارتباط بین میزان رضایتمندی از شاخص های ذهنی کیفیت زندگی در مجتمع های مسکونی براساس ویژگی های طرح معماری می پردازد. هدف اصلی، دستیابی به معیارهای طراحی بهینه مجتمع های مسکونی در جهت رضایتمندی از شاخص های ذهنی ساکنین است. ابتدا مدل پژوهش بر اساس رابطه بین شاخص های ذهنی و مولفه های معماری و ویژگیهای ساکنین طراحی شده است. در ارزیابی مدل ساختاري ابتدا بار عاملی متغیرهای مختلف پرسشنامه در پیش بینی گویه هاي مربوطه بررسی شده تا از برازندگی مدل هاي اندازه گیري و قابل قبول بودن نشانگرهاي آنها در اندازه گیري متغیرها اطمینان حاصل شود. روش پژوهش، با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی تأییدي (CFA) و نرم افزار AMOS میباشد. جامعه آماری تعدادی از مجتمع های مسکونی سه شهر جدید اندیشه، پرند و پردیس است . نتایج پژوهش نشان داد از بین شاخص های مورد ارزیابی امنیت بیشترین رضایت را دربرداشته است. ساکنین با وجود داشتن رضایت نسبی از استانداردهای فضاهای سکونتی، حس تعلق به مکان ندارند. از عوامل کالبدی میتوان به رضایتمندی نسبتا پایین از طراحی نما و فضای سبز اشاره کرد. روابط اجتماعی ساکنین با یکدیگر ضعیف است که از نظر طراحی مهم ترین عامل آن نداشتن فضاهایی جهت تعاملات اجتماعی میباشد. Manuscript profile