منطقه كارستي سوسن به صورت ناودیس پلانژ داري در شمال دشت ايذه و در حوضه کارون میانی قرار گرفته است. در این مقاله، خصوصيات هيدروژئوالكتريك سازندهاي آهكي آسماري و ايلام – سروك با هدف تعيين دامنه تغييرات مقاومت الكتريكي آهك هاي خشك و آب دار، ميزان كارست شدگي، وجود شكستگي ها و در نهايت تعيين مناطق با بيشترين پتانسيل آب زيرزميني مورد بررسي گرفته است. بدين منظور، 245 سونداژ ژئوالكتريك با آرايه شلومبرژه در مجاورت حد تماس آهك ها با آبرفت داده برداري شده و به صورت يك بعدي مورد تفسير قرار گرفته است. سپس توموگرافي ژئوالكتريك دو بعدي در هشت مقطع انتخابي با استفاده از مدل RES2DINV انجام و مورد تحليل واقع شده است. منحني هاي سونداژ سازند آسماري داراي مقاومت الكتريكي كمتر، شكل هموارتر و دامنه مقاومت كمتر نسبت به سازند ايلام– سروك مي باشند كه مي توان وجود آبخوان با آبدهي زياد را بر روي آن با توجه به شيب ملايم كاهش مقاومت آبخوان مشخص نمود. تفسير مقاطع توموگرافي ژئوالكتريك دوبعدي مشخص نمود كه آهك ايلام – سروك در مناطق خرد شده پتانسيل آب زيرزميني قابل توجهي دارند و توسعه كارست و حفرات در آن ها نسبت به آهك آسماري كمتر است. وجود آهك متراكم ايلام- سروك در مجاور پهنه هاي خردشده اي كه هدايت آب زيرزميني را برعهده دارند، باعث شده است كه حركت رو به بالاي آب زيرزميني و در نتيجه ظهور چشمه ها در اين سازند در منطقه سوسن رخ دهد. نتايج بررسي هاي هيدروژئوالكتريك مشخص کرد كه آبخوان آهكي آسماري علي رغم نبود چشمه مهم در آن در ناوديس سوسن، وضعيت بسيار مناسبي دارد. در سازند ايلام– سروك، چشمه ها از طريق مناطق خرد شده تخليه مي-شوند. آهک های این سازند در عمق متراكم مي باشند كه مي تواند نمايان گر تخلخل زمينه اي كم آهك مذكور باشد، در حالي كه به دليل تخلخل ذخيره اي بيشتر، مقاومت الكتريكي آهك آسماري كمتر مي باشد.   Manuscript profile

جریان های محلی آب زیرزمینی با دبی بالا در تونل های سنگی، باعث ایجاد مسائل تکنیکی و زیست‌محیطی در ساختارهای زیرسطحی می شوند. ساختار های زمین‌شناسی مانند گسل ها، شکستگی های باز و کانال های انحلالی نقش مهمی در هدایت آب های زیرزمینی به داخل تونل دارند. بااین‌حال، اغلب پیش‌بینی‌های جریان آب از این ساختارها با استفاده از روش های تحلیلی و تجربی، به دلیل مفرضیات هیدرولوژیکی و ساده کننده ای از قبیل محیط متخلخل همگن و همسو) ایزوتروپ (در اطراف تونل، ناکارآمد هستند. تونل انتقال آب زاگرس در شمال غرب استان کرمانشاه واقع شده است. در زمان حفاري قطعه دوم تونل زاگرس، سطوح شکستگی موجب هدایت حجم زیاد آب‌ زیرزمینی به داخل تونل شدند. حفاري این قطعه از تونل زاگرس از سازند پابده شروع شد و پس از عبور از سازند گورپی، با ورود به سازند ایلام در تاقدیس ازگله، حجم زیاد آب‌های زیرزمینی، موجب ایجاد مشکلات و خسارات فراوانی در عملیات حفاري شد. در این مطالعه به‌منظور شناسایی عوامل مؤثر بر ورود جریان آب به تونل، ساختارهای زمین‌شناسی در پهنه‌های دارای دبی بالا مشخص و مورد بررسی قرار گرفته اند. بیشترین دبی ورودی 800 لیتر بر ثانیه در پهنه 23Hz در تاقدیس آهکی کردی قاسمان بوده است. ارتباط ساختارهای زمین‌شناسی در مسیر تونل و جریان آب زیرزمینی ورودی نشان داد که گسل ها به‌عنوان مجرایی موجب هدایت آب زیرزمینی به داخل تونل شده اند. ارزیابی جریان های مقطعی آب زیرزمینی با دبی بالا در تونل های سنگی بر اساس خصوصیات ساختار-های زمین‌شناسی نسبت به روش های تحلیلی و تجربی مناسب‌تر می باشد. Manuscript profile