جذب سـطحی یکی از روش های مؤثر و با صرفه برای حذف فلـزات سـمی از جمله سرب از آب های آلوده می باشد. در این مقاله تأثیر سه پارامتر pH، دوز جاذب و غلظت اولیه سرب بر جذب سطحی سرب توسط دو جاذب ارزان قیمت شامل گوتیت طبیعی و گل اُخرای جزیره هرمز مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی تأثیر pH روی جذب سرب توسط جاذب ها نشان داد که برای هر دو جاذب، افزایش pH تا حد 5 درصد جذب سرب را افزایش می دهد. از طرفی آزمایش ها نشان داد که با افزایش دوز جاذب، درصد جذب در هر دو جاذب بالا می رود ولی گل اُخرا برخلاف گوتیت، قابلیت بالایی برای جذب سرب حتی در دوز جاذب g/L2 دارد. بررسی ها نشان داد که در غلظت های بالا، گل اُخرا نسبت به گوتیت جاذب مؤثرتری برای سرب است، به طوری که گل اُخرا در غلظت اولیه mg/L 150 به میزان 57/97% سرب محلول در آب را در دمای محیط (̊C 5/23) و با شرایط 5pH=، دوز جاذب g/L 6، زمان 60 دقیقه و اندازه ذرات ریزتر از 230 مش حذف می‌کند، در حالی که گوتیت در همین شرایط 53/78% سرب را حذف می کند. در این شرایط حداکثر ظرفیت جذب (qe) سرب برای گل اُخرا و گوتیت به ترتیب 39/24 و 63/19 میلی گرم بر گرم می باشد. رابطه بین غلظت اولیه و درصد جذب، برای گل اُخرا مستقیم ولی برای گوتیت طبیعی به شکل معکوس می باشد. ترسیم ایزوترم های جذب لانگمویر و فروندلیچ نشان داد که گوتیت با ضریب همبستگی 995/0 از مدل جذب لانگمویر پیروی می کند ولی گل اُخرا تقریبا از هر دو مدل لانگمویر و فروندلیچ پیروی می کند. Manuscript profile